Ta metoda określania jakości płynów chłodzących do samochodów jest znana od dawna, ale wielu właścicieli samochodów prawie nic o niej nie wie i ucieka się do skomplikowanych procedur polegających na gotowaniu, zamrażaniu lub spalaniu, z których niektórych po prostu nie da się wykonać w domu.
Zaproponowana metoda jest prosta, łatwa do wdrożenia i, co ważne, całkowicie jasna i jednoznaczna. Podróbka natychmiast się ujawnia i dlatego nie dostanie się do układu chłodzenia Twojego samochodu, co uratuje go przed szybkim zniszczeniem i wysokimi kosztami renowacji.
Jak sprawdzić jakość środka przeciw zamarzaniu lub środka przeciw zamarzaniu w domu
Do jego wykonania potrzebna będzie zwykła soda oczyszczona i łyżka. Badany płyn chłodzący wlewamy do jednorazowego plastikowego kubka, który może być płynem niezamarzającym lub niezamarzającym, produkowanym na bazie glikolu propylenowego lub glikolu etylenowego. Są to najprostsze alkohole, które zapobiegają zamarzaniu płynu chłodzącego w temperaturach od -20 do -30 stopni Celsjusza.
Ale niektórzy nieostrożni sprzedawcy dodają kwas do wody destylowanej zamiast glikolu propylenowego lub glikolu etylenowego, barwiąc ją odpowiednimi barwnikami. Płyn ten również nie zamarza w temperaturach od -20 do -30 stopni Celsjusza, ale koszt takiego produktu jest 3-4 razy tańszy niż środek przeciw zamarzaniu lub środek przeciw zamarzaniu na bazie glikolu propylenowego i glikolu etylenowego.
Taki płyn, przygotowany na bazie kwasu i wlany do samochodu, po krótkim czasie zacznie niszczyć blok, głowicę cylindrów, uszczelkę głowicy, pompę, rury, chłodnicę itp.
Aby sprawdzić płyny chłodnicze pod kątem naturalności i jakości, potrzebujemy zwykłej sody oczyszczonej i łyżki. Wystarczy wsypać niewielką ilość sody oczyszczonej do jednorazowego, plastikowego, przezroczystego kubka z badanym płynem i od razu wszystko się pojawi.
Jeśli środek przeciw zamarzaniu jest naturalny, szczypta sody oczyszczonej natychmiast się wytrąci i pozostanie na dnie przez czas nieokreślony, nie powodując żadnej interakcji z badaną cieczą, ponieważ ani glikol propylenowy, ani glikol etylenowy nie reagują z sodą oczyszczoną.
Zupełnie inny obraz zaobserwujemy, jeśli do płynu na bazie kwasu dostanie się soda. Od razu gwałtownie zareaguje z kwasem, tworząc na powierzchni pianę i uwalniając gaz, który będzie ulatniał się z kubka z zauważalnym sykiem. Co więcej, na dnie szklanki nie będzie osadu, ponieważ soda całkowicie przereaguje z kwasem.
