Czego będziesz potrzebować:
- piasek;
- Cement portlandzki;
- olej silnikowy;
- mała tablica;
- śruba;
- złom aluminium;
- tygiel;
- palnik gazowy.
Proces produkcji orzechów
Piasek formierski zbiera się w wiadrze lub pudełku. Składa się z 90% piasku i 10% cementu portlandzkiego. Aby był plastikowy, należy wlać do niego odrobinę oleju silnikowego. Lepiej nie używać wody, ponieważ spowoduje to wypluwanie stopionego metalu kroplami.
Niewielka powierzchnia piasku formierskiego jest zagęszczana. Z boku wkładana jest mała deska o szerokości równej szerokości nakrętki motylkowej, którą należy uzyskać. Za jego pomocą musisz utworzyć prostokątne wgłębienie.
Śruba jest wkładana do wgłębienia gwintem skierowanym do góry. Jego głowa zanurza się głęboko w piasek. Trzpień śruby jest ustawiony tak, aby był idealnie wyśrodkowany i pionowy. Wewnątrz wgłębienia powinna znajdować się tylko część gwintowana. Następnie należy posypać piaskiem i ubić łeb śruby. Wygodnie jest to zrobić za pomocą cienkiego metalowego pręta lub płaskiego drewnianego patyka. Ściankę wnęki należy poszerzyć wokół trzpienia śruby.
Następnie do tygla wrzucany jest złom aluminiowy. Ponieważ metalu nie jest dużo, a jego temperatura topnienia wynosi tylko 660 stopni Celsjusza, można go stopić zwykłym palnikiem gazowym. Optymalne jest oczywiście zastosowanie izolowanego stojaka pod tyglem, aby zmniejszyć rozpraszanie ciepła. Można go zrobić z puszki wypełnionej perlitem.
Po stopieniu na powierzchni ciekłego metalu pojawi się żużel, który należy zebrać i wyrzucić. Następnie aluminium jest szybko i bez przerwy wlewane do formy za jednym razem. Gdy metal ostygnie, odlew można usunąć za pomocą śruby. Łatwo go odkręcić, ponieważ gdy aluminium ostygnie, skurczy się i na gwincie pojawi się niewielka szczelina.
Pozostaje tylko przeszlifować zgrubny odlew papierem ściernym i można go używać zgodnie z jego przeznaczeniem.
Jeśli potrzebujesz więcej takich samych nakrętek, to w przyszłości, tworząc wgłębienie pod odlew, zamiast deski, powinieneś skorzystać z istniejącego prototypu. Wtedy wszystkie kolejne nakrętki będą takie same i praktycznie nie będą musiały być mielone.
