Materiały:
- kanał;
- rogi;
- pręt gwintowany;
- taśma stalowa o przekroju 5 mm;
- śruby M10, M6.
Proces produkcji imadła
Jako podstawa imadła zostanie użyty kanał. Jego długość dobierana jest indywidualnie w zależności od wielkości części, które mają zostać zaciśnięte w imadle. Boczne kołnierze kanału są obcięte, gdyż są za wysokie.
Na środku kanału wykonano szerokie wycięcie o ściśle równoległych bokach. Po niej będzie się przesuwać ruchoma gąbka.
Narożniki przykręcane są do półek kanałowych. Umożliwią przymocowanie imadła do stołu. Aby uniknąć użycia nakrętek, lepiej przeciąć gwint bezpośrednio w kanale.
Narożniki przykręcane są wzdłuż krawędzi wycięcia w przedniej części ceownika. Jedna będzie służyć jako szczęka stała, druga jako ogranicznik śruby. Ten ostatni należy wzmocnić przykręcając do niego gruby pasek.Następnie wierci się kątownik i listwę pod śrubę i gwintuje.
Gąbkę przesuwną wykonano analogicznie jak ogranicznik. Powinien także posiadać listwę wzmacniającą i otwór na śrubę.
Jedyną różnicą między gąbką jest obecność otworu na dnie. Należy przykręcić do niego ogranicznik.
Składa się z 2 pasków metalu z parą otworów na śruby. Jednym z nich jest wkładka o grubości równej przekrojowi blachy kanałowej i szerokości odpowiadającej nacięciu u podstawy. Wkładka pełni funkcję prowadnicy dla szczęki przesuwnej. Druga listwa to szeroki ogranicznik utrzymujący konstrukcję od spodu podstawy.
Jako śrubę zaciskową stosuje się trzpień z gwintem oporowym wykonany z twardej stali. Na jednym końcu musisz zrobić rowek na korek.
Na drugą krawędź należy nakręcić nakrętkę i nawiercić ją wraz z kołkiem, aby zamontować uchwyt.
Z paska szlifujemy korek do rowka na spince do włosów.
Musisz zrobić w nim 2 otwory. Sworzeń wkręca się w ogranicznik imadła, a następnie chwyta zatyczką, którą przykręca się do szczęki przesuwnej.
Następnie na początek śruby wkładany jest uchwyt.
Sprawdzanie imadła w działaniu.
