Czasami w domu lub w pracy zachodzi potrzeba przyspawania cienkościennej rury profilowej do grubej blachy, na przykład do kredytu hipotecznego przy wznoszeniu płotu, ogrodzenia ogrodu od frontu i do innych celów.
W tym przypadku nie nadają się techniki stosowane zarówno przy spawaniu dwóch części cienkościennych, jak i dwóch grubościennych. Błędy związane są głównie z ustawioną wartością prądu spawania oraz ruchem elektrody podczas procesu spawania.
Będzie potrzebował
- cienkościenna rura profilowana;
- gruba blacha (hipoteczna);
- spawarka;
- elektrody z powłoką rutylowo-celulozową o średnicy do 3 mm;
- młotek do bicia żużla;
- metalowa szczotka.
Elektrody spawalnicze do celów ogólnych na AliExpress ze zniżką - http://alii.pub/606j2h
Proces spawania cienkościennej rury profilowej z grubym metalem (wtopiony)
Jednym z głównych błędów podczas spawania cienkiego metalu z grubym metalem są poprzeczne ruchy oscylacyjne elektrody po zajarzeniu łuku elektrycznego, symetryczne względem wzdłużnej linii spawania.W rezultacie gruby metal nie cierpi, ale cienki metal przegrzewa się i wypala.
Kolejny błąd związany jest z ustawieniem niskiego prądu spawania w zakresie 60-70 A, co prowadzi do niestopienia metalu pomimo, że ruchy elektrod były takie same jak w pierwszym przypadku. W łuku spawalniczym występuje po prostu brak energii.
Ponieważ druga część jest dość gruba, konieczne jest spawanie większym prądem i przesuwanie elektrody tak, aby główna część energii łuku spawalniczego została pochłonięta przez gruby metal, wtedy cienki metal nie przegrzeje się, pozostanie nienaruszone, a spoina będzie wysokiej jakości.
Ale jeśli przy wysokim prądzie spawania, na przykład 100 A, wykonasz ruchy poprzeczne elektrodą od grubego metalu do cienkiego metalu, wówczas ponownie istnieje duże prawdopodobieństwo przepalenia cienkiego metalu i zamiast bryły pojawią się dziury spawać.
Aby jakościowo zespawać cienki metal z grubym metalem, zmniejszamy prąd spawania do 90 A, a po zajarzeniu łuku elektrycznego przesuwamy elektrodę wzdłuż linii spawania wzdłuż grubego metalu i tylko lekko dotykamy cienkiego metalu. Wszelkie ruchy oscylacyjne są wykluczone.
W tym przypadku, ze względu na brak poprzecznych ruchów oscylacyjnych na końcu elektrody, wystarczająca energia łuku elektrycznego jest w większym stopniu przekazywana na gruby metal, a cienki metal nie przepala się, ale w pełni uczestniczy w tworzeniu ciągłej i trwałej spoiny.
