System grzewczy domu wiejskiego to złożona i odpowiedzialna konstrukcja inżynierska. Dokładność obliczeń i prawidłowy montaż wpływają nie tylko na poziom komfortu, ale także na koszty paliwa. Przy planowaniu brana jest również pod uwagę konfiguracja domu, grubość ścian i rodzaje rejestrów grzewczych.
Bardziej opłaca się ogrzewać indywidualny dom lub domek za pomocą kotła. Jest to najbardziej wydajny system, który może działać przy minimalnym zużyciu energii. Istnieją kotły na paliwa ciekłe i stałe. Instalacje kotłów można wyróżnić jako osobną pozycję: w nich chłodziwo jest podgrzewane przez wbudowany element grzejny. W artykule omówiono instalację zamkniętego obiegu grzewczego (zasada jest podobna dla typów otwartych i zamkniętych).
Systemy grzewcze dla domów wiejskich: cechy i zasady wyboru
Wybór kotła w większości przypadków zależy od budżetu właściciela domu. Przed zakupem należy wziąć pod uwagę taki wskaźnik, jak koszt paliwa.W przypadku wsi podmiejskich, gdzie częste są nagłe przerwy w dostawie prądu, ważnym elementem systemu grzewczego będzie obecność zasilacza awaryjnego, który w razie potrzeby będzie wspomagał pracę pompy.
Główną cechą autonomicznego systemu grzewczego jest wymuszony obieg chłodziwa. Przy tym schemacie pracy odległość rur grzewczych i liczba pięter budynku nie mają znaczenia. W przypadku wahań temperatury system zawsze pozostaje sprawny.
Oprócz głównej mocy kotła zainstalowany jest kocioł z zespołem elementu grzejnego. W tym przypadku system jest skonfigurowany tak, aby włączał się, gdy temperatura na głównym źródle ciepła spadnie. W okresach wyjazdu niezbędny będzie kocioł elektryczny.
Dodatkowym obiegiem może być rura chłodząca zamontowana w drewnianej konstrukcji podłogi lub w jastrychu betonowym. Ciepłe podłogi sprawiają, że temperatura w pomieszczeniu jest bardziej stabilna. Należy go jednak zamontować w połączeniu z pełnym zakresem prac związanych z ociepleniem fundamentów, ścian i gruntu pod rurą grzejną.
Obliczanie wymaganej mocy kotła
Głównym wskaźnikiem kotła jest wytwarzana moc. Obliczenia przeprowadza się z uwzględnieniem ilości ciepła, jaką może wytworzyć maksymalnie ze spalania paliwa lub zużytej energii elektrycznej. Na wskaźnik efektywności wpływa także suma akumulatorów ciepła oraz długość rur ogrzewania podłogowego.
Moc urządzeń kotłowych mierzona jest w kilowatach. Według norm na 10 m mieszkania należy zużyć 1 kW energii cieplnej.
Terytorialną korektę klimatyczną przyjmuje się jako współczynnik:- południe – 0,7-0,9 kW;
- strefa środkowa, terytoria centralne - 1,5 kW;
- regiony północne - 1,5-2 kW.
Jeśli dom nie jest ocieplony, dokonane obliczenia należy zwiększyć o jedną czwartą.
Zalety kotłów na paliwo stałe
Popularność stosowania tego systemu do ogrzewania domu wiejskiego wynika z wielu zalet:1. Główną zaletą kotła na paliwo stałe jest autonomiczna praca. Do spalania nadaje się drewno, węgiel i prasowane brykiety. Ważne wyjaśnienie. Jeśli do ogrzewania użyjesz drewna odpadowego, nie będziesz w stanie osiągnąć wysokiego poziomu wydajności.
2. Koszt eksploatacji jest niższy niż jednostek elektrycznych i gazowych. Paliwo podczas długotrwałego spalania uwalnia do układu maksymalną energię. Zużycie drewna opałowego w regionach o klimacie umiarkowanym wynosi około 2 metrów sześciennych miesięcznie.
3. Większość kotłów jest wyposażona we wbudowane elementy grzejne. Jeśli jest zdalne sterowanie, taki system jest w stanie ogrzać dom bez obecności właściciela.
4. Niskie ogrzewanie powierzchniowe nowoczesnych kotłów pozwala na ich instalowanie w stosunkowo małych pomieszczeniach iw bliskiej odległości od ścian. Izolacja termiczna komina ogrzewanego realizowana jest w systemie warstwowym. Podwójne rury z izolacją gwarantują bezpieczeństwo pożarowe domu.
Zrób to sam system ogrzewania domu wiejskiego za pomocą kotła na paliwo stałe
Po wybraniu kotła można przystąpić do montażu systemu. Montaż obwodu termicznego własnymi rękami jest całkowicie wykonalnym zadaniem, z którym poradzi sobie nawet początkujący. Najpierw musisz kupić niezbędne materiały eksploatacyjne, spawarkę i specjalne nożyczki.
Montaż grzejników
Montaż rozpoczynamy od zawieszenia grzejników. Grzejniki należy umieścić pod każdym oknem, gdyż jest to obszar maksymalnej utraty ciepła.Zimą ciepłe prądy wyeliminują kondensację pojawiającą się na szybie, co sprawi, że pomieszczenie będzie bardziej suche. Idealny efekt można uzyskać precyzyjnie dopasowując szerokość okna do grzejnika.
Baterie instaluje się z lekkim nachyleniem w kierunku kranu Mayevsky'ego lub automatycznego odpowietrznika. Po co to jest? Gdy w układzie pojawi się powietrze, a może się to zdarzyć przy napełnieniu przewodu, należy je usunąć, aby w układzie nie utworzyły się kieszenie powietrzne. Podczas cyrkulacji pęcherzyki powietrza gromadzą się w najwyższych punktach, czyli w pobliżu kranu. Reset odbywa się poprzez przekręcenie specjalnej dyszy, która znajduje się w zestawie montażowym grzejnika.
Przy montażu akumulatorów należy zachować odstęp 2-3 cm pomiędzy ścianą a grzejnikiem i 10 cm od podłogi Szczególną uwagę należy zwrócić na szczelność: gumki uszczelniające muszą być nienaruszone. Aby ułatwić naprawę i wymianę elementów układu, na wlocie i wylocie chłodziwa zainstalowano dwa krany. Pozwala to na lokalne odłączanie i demontaż grzejników bez zakłócania pracy obwodu.
Podział rur obiegu grzewczego
Baterie wiszące należy połączyć w jeden system za pomocą rur głównych. Najpopularniejsze, także pod względem ceny i łatwości montażu, są elementy polipropylenowe. Należy pamiętać, że ciepła woda wymaga wzmocnionej modyfikacji. Rozmiar wewnętrzny rury dobierany jest indywidualnie. Aby poprawić cyrkulację chłodziwa w układzie otwartym (bez ciśnienia), zaleca się zamontowanie większej średnicy.
Rury polipropylenowe nie odkształcają się pod wpływem zmian temperatury. System grzewczy można zainstalować w schemacie jednorurowym lub dwururowym.W systemie jednorurowym płyn chłodzący przepływa przez jeden obwód zamknięty, popularnie ta metoda instalacji nazywa się Leningradka. W układzie dwururowym schłodzony płyn chłodzący powraca do kotła osobnym przewodem. Ta druga opcja jest uważana za bardziej opłacalną ze względu na bardziej równomierne ogrzewanie wszystkich grzejników. Należy pamiętać, że przy obliczaniu całkowitego materiału filmowego brana jest pod uwagę obecność linii powrotnej. Rury mocuje się do ścian za pomocą specjalnych obejm, aby zapobiec ugięciu.
Przed rozpoczęciem prac spawalniczych przymierz materiał. Aby to zrobić, wywierć przejścia w ścianach i ułóż rury w sekcjach. Nie spiesz się, aby je przyciąć. Być może trzeba będzie powtórzyć defekty, które pojawią się podczas lutowania, w wyniku czego segment się zmniejszy i konieczne będzie jego ponowne docięcie.
Montaż obwodu grzewczego w jedną całość
System grzewczy można zmontować według następujących schematów:
1. Montaż dolny. Wlot i wylot głównej rury są połączone z dolnymi dyszami akumulatorów. Dzięki tej metodzie można zaobserwować 15% straty ciepła i nierównomierne nagrzewanie się grzejnika.
2. Montaż od góry. Wlot płynu chłodzącego zamontowany jest u góry chłodnicy, a wylot u dołu. Dzięki temu schematowi nagrzewanie akumulatorów będzie bardziej równomierne w całej płaszczyźnie, a straty ciepła będą minimalne.
3. Połączenie ukośne. Nadaje się do grzejników o dużej liczbie sekcji. W tym przypadku powrót jest instalowany na dole, ale po przekątnej od wejścia.
Przed instalacją zaleca się sporządzenie schematu całego systemu grzewczego na papierze i obliczenie racjonalności i wydajności przemieszczania środka przeciw zamarzaniu wzdłuż obwodów.
Ważny punkt. Konwencjonalna taśma FUM wykazuje słabą szczelność przy zmianie temperatury. Tworzy się szczelina termiczna i pojawia się wyciek.Klasyczny len z uszczelniaczem będzie znacznie skuteczniejszy.
Spawanie polipropylenu
Połączenie rur i kształtek polipropylenowych odbywa się za pomocą specjalnej zgrzewarki.
Proces zgrzewania następuje podczas jednoczesnego nagrzewania rury i kształtki do temperatury 260 stopni. Różnica średnic pomiędzy obiema częściami zapewnia ścisłe dopasowanie po wciśnięciu ich w siebie. Pierwszym doświadczeniem może być zwykły trening na skrawkach rur.Ważna jest zasada: przy łączeniu dwóch elementów nie powinien występować obrót, tylko ruch liniowy. Gwarantuje to szczelność złącza i wysoką jakość uszczelnienia.
W przypadku naruszenia procesu technologicznego lub gdy pojawią się wątpliwości co do jakości powstałego połączenia, lepiej natychmiast powtórzyć połączenie. Aby to zrobić, obszar problemowy wycina się specjalnymi nożyczkami, a okucie zastępuje się nowym.
Naczynie wyrównawcze i jego funkcja w obiegu grzewczym
Podczas podgrzewania dowolnego płynu chłodzącego następuje wzrost objętości o 10-15% - jest to normalny proces fizyczny. W obwodzie zamkniętym, aby uniknąć uszkodzenia elementów grzejnych, należy zainstalować naczynie wyrównawcze. Płyn chłodzący, zwiększając swoją objętość, wypływa do ekspandera, utrzymując grzejniki i kocioł w nienaruszonym stanie. W rezultacie zwiększa się żywotność i niezawodność systemu grzewczego.
System otwarty można wyposażyć w prosty pojemnik, zamknięty w specjalny zbiornik z membraną. Z reguły takie ekspandery są czerwone. W tej drugiej opcji należy regulować ciśnienie wewnętrzne: norma wynosi 1,5 atmosfery.
Miejsce montażu wybierane jest z uwzględnieniem konserwacji i wymiany zbiornika. Wewnętrzna membrana urządzenia jest gumowa. Z biegiem czasu mogą pojawić się w nim mikropęknięcia, które doprowadzą do pęknięcia.Aby ułatwić demontaż, na rurze wlotowej zamontowany jest zawór kulowy.
Istnieje szereg wymagań dotyczących instalacji zbiornika:
- odległość od ściany do zbiornika musi wynosić co najmniej 10 cm;
- dostęp do zbiornika musi być swobodny;
- wysokość ekspandera nie powinna przekraczać 1,5 metra;
- rura i sam zbiornik muszą być trwale przymocowane do ściany, aby zapobiec deformacji systemu pod obciążeniem.
Klasycznym miejscem montażu ekspandera jest przewód powrotny pomiędzy pompą a kotłem. Objętość zbiornika musi wynosić co najmniej 10% całkowitej objętości płynu chłodzącego.
Czujnik ciśnienia w układzie
W systemie grzewczym należy zainstalować manometr, aby wizualnie monitorować odczyty szczytowe. W obwodzie zamkniętym ciśnienie robocze może wynosić od 1,5 do 2 atmosfer (maksymalna wartość szczytowa 2,5 atmosfery). Przekroczenie normy jest szkodliwe dla kotła i grzejników. Korektę wskazań manometru można uzyskać poprzez zmniejszenie lub zwiększenie objętości płynu chłodzącego w układzie. Zawór odpowietrzający montowany jest wraz z manometrem. Usuwa kieszenie powietrzne, które dostały się do układu podczas napełniania płynu chłodzącego. Punkt instalacji to najwyższe miejsce w systemie.
Wtryskiwanie chłodziwa do zamkniętego obiegu grzewczego
Do napełniania instalacji nadaje się każda pompa, powierzchniowa lub głębinowa. W przypadku systemu otwartego, bez ciśnienia, napełnianie można przeprowadzić przez lejek i wąż, stojąc możliwie najwyżej. Metoda jest długotrwała i niewygodna, pompa napełnia instalację znacznie szybciej i z lepszą jakością.
Wymaganą ilość chłodziwa oblicza się biorąc pod uwagę wszystkich odbiorców - akumulatory, rury, kocioł. Do powstałej ilości objętości dodaje się korektę 20-25%.
Uruchomienie testowe, rozwiązywanie problemów z błędami instalacji
Po zakończeniu napełniania instalacji wszystkie dostępne złącza i wskazania manometrów są sprawdzane wzrokowo. Jeśli nie zostaną znalezione żadne wycieki, ogrzewanie jest uszczelnione i gotowe do uruchomienia.
Kocioł nie powinien być zalany całkowicie paliwem, Twoim zadaniem jest lekkie podgrzanie instalacji i kontrolowanie równomierności dystrybucji ciepła. W tym samym etapie powietrze jest wypuszczane przez krany Mayevsky'ego.
Przed uruchomieniem pompa obiegowa jest zalewana oddzielnie. Śruba centralna jest odkręcana i gdy woda zacznie płynąć bez dźwięku pęcherzyków powietrza, zostaje odciągnięta. Jeśli nie zostanie to sprawdzone, możliwe jest przegrzanie.
Po uruchomieniu próbnym cząsteczki zanieczyszczeń instalacyjnych osadzone na siatce filtra głównego są usuwane z chłodzonego układu, a pomieszczenie ogrzewane jest do żądanej temperatury.
