Ściany i dach pokryto metodą wielowarstwową: paroizolacja, izolacja folią „Izospan” („Adgilin” itp.) od 3 do 10 milimetrów; styropian 100 mm; płyta pilśniowa (pomalowana olejem schnącym lub impregnatem) (zdjęcie 5, ekran powitalny)
Miejsca trudno dostępne i narożne wyłożono matami z wełny szklanej o grubości 50 milimetrów. Wszystkie pęknięcia i połączenia pomiędzy pianką dokładnie uszczelniłem pianką poliuretanową.
Już podczas ocieplania od razu zauważyłem znaczny wzrost temperatury w „kieszeniach” poddasza. Ściany poddasza pokryto Izospanem za pomocą zszywacza budowlanego.
Do ogrzewania domu użyłem kotła gazowego do podgrzewania wody Signal 10, jest on typu stacjonarnego i dość niezawodny, ponieważ jego konstrukcja nie zawiera elementów elektronicznych.Powierzchnia grzewcza wzrosła o 50% i choć zgodnie z paszportem ogrzewanie kotła zostało zaprojektowane na maksymalnie 150 metrów kwadratowych, przy dobrze wykonanych zabezpieczeniach cieplnych, możliwe będzie ogrzanie ponad 200 metrów kwadratowych metrów.
W związku z tym konieczne było częściowe ponowne wyposażenie systemu grzewczego, wymiana niektórych elementów. Ponieważ warunki temperaturowe pracy kotła wzrosły w związku ze wzrostem powierzchni ogrzewanej, konieczna była wymiana pionu przewodu odprowadzającego ciepło. Materiał rury powinien być bardziej niezawodny w wysokich temperaturach, zamiast polipropylenu przygotowałem półtorametrowy metalowy rurociąg wraz z armaturą na dodatkowe linie.
Odgałęzienie ogrzewania poddasza, podobnie jak dwa pozostałe na piętrze, zostało wyposażone w zawory odcinające, co jest bardzo ważnym elementem pozwalającym na regulację przepływu chłodziwa.
Naczynie wyrównawcze umieszczono w najwyższym punkcie w kieszeni pod dachem i dodatkowo zaizolowano folią Izospan. Wszystkie rury zlokalizowane w przestrzeni poddachowej zostały umieszczone w osłonach z pianki gumowej.
Wielopoziomowy system grzewczy i prostota konstrukcyjna kotła wymagają pompy o ciśnieniu słupa wody do 6 metrów. Pompa w takim układzie pracuje niemal bez przerwy, jedynie przełącza się na różne poziomy wydajności. Pompa zasilana jest ze standardowego domowego gniazdka elektrycznego, a maksymalny pobór mocy wynosi 50 watów. W związku z tym instalacja grzewcza z pompą obiegową w budynku wielopiętrowym nie będzie niezawodna w przypadku awaryjnej przerwy w dostawie prądu. Specjalistyczny zasilacz awaryjny jest stosunkowo drogi, dlatego jako tanią alternatywę zaproponuję standardowy zasilacz awaryjny do sprzętu biurowego.Podłączenie zasilacza do pompy grzewczej odbywa się poprzez wyjęcie wtyczki z wyjścia urządzenia i podłączenie przewodów do listwy przyłączeniowej na pompie. W głównym czasie, w normalnej sytuacji, pompa pracuje z sieci centralnej. W praktyce wykorzystując zasilacz awaryjny do zasilania pompy o mocy znamionowej 40-50 watów, można osiągnąć pracę podczas awaryjnego odłączenia od sieci domowej na 6-8 godzin, stosując zasilacz UPS o mocy zaledwie 1000 W. -1200 watów. Zwykle to wystarczy, szczególnie, że można na krótko włączyć zasilanie, aby pompa zaczęła cyrkulować wodę w instalacji. Możesz także podłączyć bardziej złożony kocioł montowany do źródła rezerwowego, jego czas pracy po wyłączeniu napięcia sieciowego będzie wystarczający, ponieważ kocioł wykorzystuje podobną pompę, a zużycie energii na zasilanie elektronicznej jednostki sterującej i odcięcie wyposażenie będzie znikome. Najważniejsze, że zasilacz awaryjny będzie działał skutecznie, zapobiegając przejściu kotła w tryb awaryjny po odłączeniu od zasilania.
Zestaw tych środków zapewniających izolację pomieszczeń i optymalne ogrzewanie znacznie zatrzyma ciepło w Twoim domu i obniży koszty zużycia gazu do ogrzewania.
