Mieszkając na obszarze otwartym na wiatr, grzechem byłoby nie skorzystać z tego i nie zbudować małego wiatraka. Stanie się źródłem darmowego prądu, który będzie można odbierać przez całą dobę. Proponowana konstrukcja wiatraka wytwarza napięcie 220 V, co pozwala na wykorzystanie go w połączeniu z niektórymi mało wymagającymi odbiorcami bezpośrednio, bez dodatkowego wyposażenia.
Materiały:
- Turystyczna butla z gazem;
- blacha stalowa 1-2 mm;
- śruby, nakrętki M6.;
- magnesy z silnika roweru elektrycznego – 16 szt.;
- emaliowany drut miedziany;
- żywica epoksydowa;
- rura profilowana aluminiowa 10x10 mm;
- plastikowa rura kanalizacyjna 110 mm.
Proces produkcji turbin wiatrowych
Aby zrobić wiatrak, należy wyciąć 2 pierścienie o szerokości 10 i 25 mm z turystycznej butli z gazem lub rury o średnicy 200 mm.
Następnie wycina się dla nich zatyczkę z blachy stalowej. Tarcze te są zespawane w pierścienie.
Część szerokiego pierścienia należy wywiercić pośrodku pod wałem wiatraka. Będzie służyć jako obudowa stojana.
Drugi półfabrykat zostanie użyty na wirnik.Należy go podzielić na 3 równe sektory, a na powstałych liniach należy przyspawać 2 śruby, aby zabezpieczyć ostrza.
Wał, na którym będą wykonywane obroty, jest przyspawany do środka części wirnika od wewnątrz pod kątem prostym. Można go odciąć od twornika dowolnego spalonego silnika.
Pod wałem wiatraka wybiera się 2 łożyska lub można je zdjąć z silnika dawcy. Łożyska należy wcisnąć w kawałek rury. Jeśli nie ma rury o odpowiedniej średnicy, możesz przeciąć istniejącą dużą rurę wzdłuż, zwęzić ją i zespawać.
Ta rura jest przyspawana wewnątrz stojana pośrodku. Następnie wciskane są w nie łożyska. Następnie wirnik i stojan są łączone ze sobą.
Do zewnętrznej części stojana przyspawany jest kawałek rurki, który będzie służył jako wspornik do mocowania słupa do osi obrotu. W przyszłości zostanie do niego przymocowany ogon z łopatką ogonową.
Stojan i wirnik są ponownie demontowane. Wewnątrz tych ostatnich umieszczono magnesy trwałe. Muszą być umieszczone z 4 stron, po 4 sztuki każda. Każda grupa jest umieszczona ze zmienną polaryzacją.
Aby ukończyć stojan, konieczne jest wykonanie 4 zwojów drutu miedzianego po 300 zwojów każdy. Powstałe cewki są w nim umieszczane i lutowane szeregowo. Ich końce są doprowadzane do drutu.
Wirnik i stojan są wypełnione żywicą epoksydową. Po wyschnięciu generator jest już w stanie wytwarzać prąd, nawet przy ręcznym obracaniu.
Do rury na krawędzi stojana należy przyspawać uchwyt ogona prowadzącego wiatraka i słupa. Następnie generator jest malowany.
Łopaty wiatraka wykonane są z plastikowych pasków wyciętych z rury kanalizacyjnej. Nakręca się je na rury profilowe, które z kolei są nawiercane od krawędzi w celu połączenia z wirnikiem.
Generator montowany jest na słupie tak, aby swobodnie obracał się wzdłuż osi.Następnie przykręca się do niego ostrza. Ogon do łapania kierunku wiatru wykonany jest z odcinka rury profilowej, a jego ostrze wykonane jest z blachy.
Przy wietrznej pogodzie taki wiatrak wytwarza całkiem sporo energii. Jest w stanie bezpiecznie i bezpośrednio nakarmić mało wymagających konsumentów. Można do niego podłączyć np. element grzejny, nawet jeśli prędkość wiatraka jest niska. Przy silnym wietrze poradzą sobie z nim nawet słabe silniki elektryczne 220V.
