Standardowe stalowe szczęki imadła pozostawiają głębokie wgniecenia na okrągłych i profilowanych elementach drewnianych, dlatego za każdym razem trzeba je owinąć gumą, co jest niewygodne. Jeżeli posiadasz frezarkę możesz wykonać aluminiowe okładziny pryzmatyczne na szczęki. Dzięki swojemu kształtowi będą w stanie utrzymać elementy cylindryczne i profilowane bez konieczności bardzo mocnego dokręcania śruby, a dzięki miękkości metalu nie będą tak mocno wciskać się w drewno.
Materiały:
Proces produkcji nakładek pryzmatycznych
Konieczne jest zmierzenie długości szczęk imadła. Zaczynając od tego, musisz zrobić rysunek. Podczas łączenia okładziny powinny tworzyć pryzmy różnej wielkości o kształcie przekroju poprzecznego w postaci rombów i sześciokątów. Każdy z nich będzie stosowany do określonej średnicy detali cylindrycznych i profilowych. Im szersze imadło, tym więcej pryzmatów zmieści się na podkładkach.W przykładzie na szczękach 125 mm możliwe było umieszczenie 4 figurek o różnych szerokościach do pionowego mocowania detali. Musisz także zapewnić poziomo pryzmat w kształcie rombu. Na rysunku należy zacząć od kąta frezowania pryzmatów wynoszącego 120 stopni. Będzie optymalna do ściskania zarówno elementów cylindrycznych, jak i profilowych.
Następnie wybiera się 2 aluminiowe półfabrykaty o długości równej długości szczęk imadła. Muszą być nieco szersze, aby z tyłu wyfrezować haczyki w kształcie schodków.
Półfabrykaty są frezowane jeden po drugim. Należy nasunąć na nie wszystkie płaszczyzny pod kątem 90 stopni, aby uzyskać równe, identyczne pręty.
Następnie należy wyfrezować połowę pryzmatów na każdym z nich zgodnie z rysunkiem. Na figurze o przekroju sześciokątnym najpierw wykonuje się rowek, a następnie nóż jest podawany na jego ścianki pod kątem 120 stopni. Pryzmaty w kształcie rombu są początkowo wybierane pod kątem.
Frezowane elementy są fazowane. Następnie wykonuje się próbkę na odwrotnej stronie, aby utworzyć haczyk. Ważne jest, aby się nie pomylić i nie tworzyć kroku od dołu na jednej nakładce.
Z tyłu półfabrykatów, poniżej haczyków, wierci się 4 ślepe otwory i umieszcza się w nich magnesy za pomocą kleju epoksydowego. Po związaniu żywicy epoksydowej należy przeszlifować magnesy pilnikiem, tak aby przylegały równo.
Dzięki magnesom powstałe podkładki można szybko zdjąć.
Ponadto po usunięciu przyciągają się do siebie, dlatego zawsze będą przechowywane razem.
