W przydomowym warsztacie przydałaby się mała wciągarka linowa z napędem zębatym do podnoszenia i opuszczania ładunków. Zaoszczędzi to wiele wysiłku i czasu. Może być wykonany z najprostszych i najtańszych materiałów i części. Co więcej, z taką pracą poradzi sobie każdy dorosły, który ma pewne doświadczenie w pracy z metalem.
Będzie potrzebował
Materiały:
- 3 koła zębate cylindryczne z piastą jednostronną;
- wał zębaty;
- resztki blachy;
- stalowy pręt okrągły;
- pręt okrągły z gwintem zewnętrznym;
- kilka standardowych nakrętek;
- okrągłe rury o różnych średnicach.
Narzędzia: szlifierka, wiertarka, spawarka, klucze, śrubokręt ręczny, linijka, marker.
Proces wytwarzania ręcznej wciągarki linowej napędzanej przekładnią z dostępnych materiałów
Najmniejszą zębatkę kładziemy na największej zębatce tak, aby piasta pierwszego koła znalazła się wewnątrz drugiego, którego piasta z kolei powinna być skierowana na zewnątrz. W tej pozycji spawamy je ze sobą.
Koła zębate i wał zębaty ustawiamy w pozycji zazębionej, tak jak będą umiejscowione w wyciągarce, aby zapewnić pracę i zmniejszyć obciążenie napędu. Następnie wycinamy z blachy 2 identyczne płyty o wymaganych rozmiarach.
W jednej z płytek wiercimy otwór pod wał podwójnej przekładni, wkładamy go przez otwór od zewnątrz i przyspawamy do niego. Wiercimy również otwory w płycie na końcach wału pojedynczego koła zębatego i wałka zębnika, ale kierujemy ich wały w przeciwnym kierunku.
Odcinamy wymaganą długość z metalowej taśmy, wiercimy w niej otwory na wał pojedynczego koła zębatego i wał zębaty, a także 2 kolejne otwory do mocowania. Nakładamy go na te wały, a w otwory montażowe wkładamy pręty z gwintami zewnętrznymi i przyspawamy je do płyty. Następnie za pomocą nakrętek na prętach mocujemy pasek równolegle do płyty.
Wiercimy 4 otwory w rogach płyty podstawy, wkładamy do nich 4 długie pręty z gwintami zewnętrznymi od strony przeciwnej do kół zębatych i mocujemy drugą płytkę za pomocą nakrętek na ich wolnych końcach.
Z rury okrągłej odcięliśmy nieco krótszy fragment, część wału przekładni wystająca poza listwę. Napęd ręczny wykonujemy z wąskiej listwy za pomocą przyspawanej z jednej strony śruby, na którą nakładamy kawałek swobodnie obracającej się rury, a z drugiej wiercimy gwintowany otwór, do którego przyspawamy wcześniej przygotowany fragment rury okrągłej po przeciwnej stronie uchwytu.
We fragmencie rury wiercimy 2 otwory w kierunku wzdłużnym na powierzchni bocznej, wycinamy w nich gwinty i wkręcamy 2 śruby mocujące za pomocą płaskiego śrubokręta. Nakładamy fragment rury na koniec wału przekładni i dokręcamy śruby.
Na koniec wału pojedynczego koła zębatego nakładamy okrągłą rurkę, przepuszczając ją przez otwór w dalszej płycie. Wiercimy otwory w rurze bliżej płyt. Włóż śrubę w otwór znajdujący się bliżej płytki z zębatkami stałymi i dokręć nakrętkę po przeciwnej stronie.
Przyspawamy jeden pasek z otworem pośrodku do podstawy płyt od wewnątrz w pozycji poziomej.
Powstałą wciągarkę linową malujemy zgodnie z zasadami ergonomii i wymogami projektu technicznego. Końcówkę kabla wsuwamy w otwór w rurze przy płycie dalszej, drugi koniec przeprowadzamy przez blok na suficie i mocujemy do podnoszonego ładunku.
Kiedy napęd ręczny się obraca, kabel owija się wokół rury i podnosi ładunek. Obrócenie uchwytu w przeciwnym kierunku powoduje zwolnienie liny i opuszczenie ładunku.
