Materiały:
- rura stalowa o nieco mniejszej średnicy niż wymagany otwór;
- narożnik 30x30 mm lub więcej;
- rura 3/4 cala;
- drewno okrągłe stalowe o średnicy 20 mm.
Wykonywanie wiertła z rury
Główną częścią tnącą wiertła jest stalowa rura o długości 400 mm. Nadano mu stożkowy kształt. Aby to zrobić, wzdłuż rury wycina się klin. U góry jego szerokość wynosi 20-25 mm, u dołu jest zredukowana do zera. Następnie musisz rozszerzyć rurę, nadając jej kształt stożka. Odbywa się to za pomocą dwóch długich dźwigni i uderzeń młotkiem. Należy wykonać jego obwód w miejscu szerokiego wycięcia odpowiadający średnicy wymaganego otworu. W przykładzie zastosowano rurę o średnicy 128 mm. Po odkształceniu jego wymiary na krawędziach wynosiły 140 mm i 130 mm. Po rozłożeniu ścian należy je zespawać w wąskiej części, aby nie zginały się dalej.
Następnie w górnej części rury wycina się ukośnie odcinek na obwodzie.
Cięcie zaczyna się od lewej strony i stopniowo pogłębia, aż do zbiegu się z poprzednim klinem podłużnym. Powstały występ od zewnątrz do połowy grubości ścianki jest wycinany szlifierką i lekko zaginany wewnątrz rury. Następnie nacięcie jest parzone przez spawanie. Powstałą końcówkę należy również zagotować, aby wypalić metal w miejscu przyszłego ostrzenia.
Narożnik jest przyspawany z tyłu półfabrykatu wiertniczego. Przyspawana jest do niego rurka 3/4 cala o wymaganej długości. Wąski uchwyt tej samej rurki jest już do niej przyspawany.
Później podczas pracy wkłada się do niego okrągłą belkę o grubości 20 mm. Ponieważ uchwyt jest wąski, wiertła można używać blisko ścian.
Trzeba także wyciąć długie, wąskie okno w głównej rurze, aby wypchnąć ziemię. Końcówka wiertła jest zaostrzona.
Aby wiercić takim wiertłem, należy przygotować otwór o głębokości połowy bagnetu łopatkowego. Następnie wkłada się samo wiertło.
Kiedy tonie, zostaje w nim zagęszczona gleba.
Okresowo wiertło jest usuwane, a ziemia jest wypychana z niego za pomocą okrągłego kawałka drewna z uchwytu włożonego przez boczne okno.
Taka konstrukcja eliminuje konieczność spędzania długiego czasu na czyszczeniu gleby w otworze, jak podczas pracy wiertłami ślimakowymi. Powstałe narzędzie dobrze radzi sobie z małymi korzeniami, podobnie jak analogi z masywniejszymi ostrzami. Co więcej, jeśli w otworze wewnątrz rury wiertniczej znajdują się kamienie, nawet ich nie poczuje.
