Cynk możesz nakładać samodzielnie metodą galwaniczną, nie zapominaj jednak o środkach bezpieczeństwa. Podczas pracy należy używać respiratora, rękawic gumowych, okularów ochronnych, a wszelkie czynności wykonywać na zewnątrz lub w dobrze wentylowanym pomieszczeniu.
Będzie potrzebował
Do galwanicznego cynkowania metalu będziemy potrzebować dość dostępnych i niedrogich materiałów i produktów:
- cynk (na przykład obudowy akumulatorów);
- kwas ortofosforowy;
- zardzewiała metalowa płyta;
- akumulator 12 V;
- cienki drut;
- mały magnes;
- waciki i gumowe pierścienie;
- Szkocka;
- strzykawka medyczna.
Narzędzia, z których będziemy korzystać to: latarka gazowa, nożyczki, śrubokręt, domowa suszarka do włosów, nóż, szlifierka i amperomierz.
Proces cynkowania metali
W garażu trudno jest całkowicie ocynkować karoserię, ale całkiem możliwe jest zabezpieczenie progów, błotników, obszaru tablicy rejestracyjnej lub usunięcie owadów.Źródłem cynku mogą być obudowy baterii solnych, anody cynkowe, baterie itp.
Jak rozpoznać cynk? Ponieważ nie jest namagnesowany, magnes nie jest do niego przyciągany. Cynk łatwo topi się również w palniku gazowym, ponieważ jego temperatura topnienia wynosi 419 stopni Celsjusza.
Proces cynkowania jest powolny. Aby to przyspieszyć, rozpuszczamy kawałki cynku w kwasie ortofosforowym, który będzie pełnił rolę elektrolitu.
Aby szybko rozpuścić cynk w kwasie, podgrzej pojemnik suszarką do włosów.
Przejdźmy do praktycznej strony rzeczy. Aby to zrobić, używamy zardzewiałej metalowej płytki. Usuwamy z niego rdzę za pomocą szlifierki z tarczą drucianą.
Jako anodę wykorzystujemy dużą baterię solną, usuwając metalową nasadkę, pręt grafitowy i półmokrą mieszaninę grafitu i tlenku manganu, a także sole jako elektrolit.
Na jednym końcu cynkowego korpusu mocujemy wacik z gumką, a na drugim końcu - przewód od dodatniego bieguna akumulatora. Łączymy biegun ujemny akumulatora z metalem.
Część wolnej od rdzy powierzchni blachy uszczelniamy taśmą, aby stworzyć wyraźną granicę pomiędzy powierzchnią ocynkowaną a częścią niepokrytą warstwą cynku.
Aby nie przeciążać akumulatora podczas cynkowania, podłączamy amperomierz o skali do 100 A. Jeśli nie mamy cienkiego drutu, można zastosować gruby, wcinając w niego żarówkę.
Napełniamy strzykawkę kwasem ortofosforowym rozpuszczonym cynkiem i nasączamy wacik.
Najpierw cynkujemy odcinek blachy nie oczyszczony z rdzy, która początkowo płynie prądem o natężeniu około 15 A, a następnie spada do 2-3 A.
Nawet zardzewiały metal pokryty jest warstwą cynku, która jest rzeczywiście widoczna.Ale obecność rdzy pogarsza proces cynkowania, ale przy odrobinie staranności można osiągnąć dobre rezultaty.
Ponownie nasycamy wacik elektrolitem i przystępujemy do cynkowania czystego obszaru płyty. Można zauważyć, że proces rozpoczyna się przy natężeniu prądu niższym niż w poprzednim przypadku, a następnie przebiega przy tym samym natężeniu 2-3 A. Nawet zewnętrznie widać, że jakość cynkowania czystego metalu jest wyższa niż w przypadku rdzy.
Aby porównać stopień cynkowania, należy usunąć taśmę i upewnić się, że pomiędzy powierzchnią ocynkowaną i nieobrobioną istnieje wyraźna linia. Można podejrzewać, że różnica wynika wyłącznie z działania kwasu, a nie akumulatora.
Ustalmy prawdę. W tym celu należy odłączyć akumulator od akumulatora. Nasączamy wacik elektrolitem i przetwarzamy oczyszczony metal. Widzimy, że nic się nie dzieje. Podłącz ponownie przewód i podłącz napięcie do akumulatora. Zaczynamy przesuwać go po metalu i od razu widzimy, że rozpoczął się proces cynkowania. Po pewnym czasie granica między dwiema częściami metalu zanika.
Jeśli powłoka jest ciemna, czyli krucha i porowata, oznacza to, że albo wolno przesuwaliśmy anodę, albo jest za duży prąd, albo na wacie nie ma elektrolitu.
Po nałożeniu cynku należy dokładnie spłukać miejsce cynkowania wodą w celu usunięcia elektrolitu. Odtłuszczamy również powierzchnię przed malowaniem. Wydłuży to żywotność części lub korpusu.
