Pomimo dostępności nowoczesnych materiałów do uszczelniania połączeń gwintowych instalacji hydraulicznych, len pozostaje aktualny ze względu na swoją niezawodność, odporność na wysokie temperatury, możliwość regulacji i długą żywotność. Mimo wszystkich zalet, nie każdy jest gotowy na użycie kabla, gdyż praca z nim trwa dłużej i jest trudniejsza, a poza tym można przesadzić z jego ilością, co powoduje, że armatury, zawory odcinające czy inne elementy pękać. Jeśli będziesz przestrzegać pewnych zasad, możesz tego wszystkiego uniknąć i ze związku można uzyskać tylko pozytywne właściwości.
Co jest potrzebne do uszczelnienia połączeń lnem
W przeciwieństwie do żeli anaerobowych, podczas pracy z kablem nie można dokręcić połączenia ręcznie. W związku z tym przed rozpoczęciem pracy należy przygotować:
- klucze nastawne;
- klucze gazowe;
- włókna lniane;
- pasta hydrauliczna do uszczelnień typu Unipak.
Jak prawidłowo używać lnu
Celem stosowania lnu jest szczelne uszczelnienie przestrzeni pomiędzy gwintem zewnętrznym i wewnętrznym łączonych elementów. Jeśli nawiniesz go od razu bez przygotowania, w przyszłości trudno będzie dokręcić łączniki. Najpierw należy je wysuszyć, aby nici się do tego przyzwyczaiły. Jeśli musisz pracować z różnymi materiałami, na przykład mosiężną beczką i amerykańskim żeliwem do pompy obiegowej, po prostu niemożliwe jest ręczne dokręcenie połączenia. W takim przypadku wygodnie jest zamocować lufę w imadle, a jeśli go nie masz, wystarczy klucz gazowy. Połączenie należy kilkakrotnie dokręcić do końca, aby można było je dokręcić i skręcić ręcznie.
Po zmieleniu nici musisz wziąć wiązkę lnu. Idealnie, hol powinien być czysty, bez słomy. Jego ilość jest brana na podstawie głębokości gwintu. Im większa średnica łączonych elementów, tym większy będzie wymagany hol.
Pęczek należy rozczesać ręcznie, a włókna wyrównać, a następnie zacząć nawijać od środka brodawki.
Należy to zrobić w taki sposób, aby len był złożony na pół z małym ogonkiem. Jego pętla jest rzucana na wątek od siebie. Ogon jest zwinięty w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
Po włożeniu ogona pod główny bicz lniany należy rozpocząć nawijanie pozostałej długiej wiązki holu zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Układa się go szeroką taśmą, tak aby każdy zwój leżał w połowie starej pętli i częściowo przechodził na czystą nić.
Stopniowo blokując nić, musisz przejść do krawędzi złączki. Jeśli pozostał mały ogon, możesz zacząć zwijać go z powrotem do środka. Len należy wygładzić, obracając spoinę między ściśniętymi palcami, aby się napiął i nie rozluźnił.
Teraz najlepiej nasmarować powierzchnię lnu specjalistyczną pastą hydrauliczną, która zapobiegnie gniciu i wielokrotnie wydłuży jego żywotność. Będzie działał jak smar i ułatwi wkręcanie. Można się bez tego obejść, ale tylko na odcinkach rurociągu, które pozwalają na łatwe przeprowadzenie napraw. Dla jasności nie używam go w tym przykładzie.
Po przygotowaniu elementu z gwintem zewnętrznym należy przykręcić gwint amerykański, kran, zaślepkę lub co tam potrzeba. Jeśli kabel jest prawidłowo nawinięty, to po zakończeniu połączenia len praktycznie nie wystaje. Rzadkie wystające włókna wygodnie jest odciąć ostrzem, a jeszcze łatwiej spalić zapalniczką.
Odkręć połączenie.
Jak widać len wyraźnie uszczelnił wszystkie rowki nici.
W przypadku stosowania holu, jeśli okaże się, że gwint został zbyt mocno dokręcony i utrudnia to dalszy montaż, można go poluzować lub dokręcić. Połączenie to umożliwia obrót do 45 stopni w obu kierunkach. Oczywiście przy dokręcaniu nie można przesadzić, aby łączone elementy nie pękły.
Obejrzyj wideo
Koniecznie obejrzyj wizualny i szczegółowy film.
