Współczesny rynek oferuje wiele rodzajów i odmian siekier, zarówno krajowych, jak i zagranicznych, w różnych konstrukcjach i przeznaczeniu. Bardzo trudno jest wybrać ten właściwy, dopóki nie przetestujesz go w działaniu. Tak, i kosztują dużo pieniędzy. Co więcej, niektórzy pozbawieni skrupułów producenci wytwarzają produkty atrakcyjne wizualnie, ale wykonane z miękkiego metalu, a rękojeść siekiery wykonana jest ze śliskiego i nietrwałego plastiku.
Co powinienem zrobić? Radzę zwrócić uwagę na siekiery, które zostały wypuszczone wiele lat temu. Zwykle wyróżniały się wysokimi parametrami technicznymi i operacyjnymi. Jeśli natkniesz się na taki produkt, nawet jeśli wygląda nieatrakcyjnie ze względu na grubą warstwę rdzy pokrywającą metal, to jest to, czego potrzebujesz. Niektóre umiejętności, zestaw narzędzi, materiałów, czasu i pracy zamienią „brzydkie kaczątko” w „wspaniałego łabędzia”.
Potrzebne narzędzia i materiały
Wymienię narzędzia, które ułatwią i przyspieszą pracę, ale w sumie da się obejść tylko przy pomocy narzędzi ręcznych. Zajmie to po prostu trochę więcej czasu i będzie wymagało więcej wysiłku.
Będziesz potrzebować:
- ręczna szczotka druciana;
- Bułgarski;
- szlifierka taśmowa (szlifierka);
- wyrzynarka mechaniczna;
- Szlifierka;
- maszyna do ostrzenia;
- imadła i zaciski;
- papier ścierny;
- filcowe koło;
- suwmiarka;
- ołówek i linijka;
- pilnik do drewna;
- młotek.
Nie można obejść się bez następujących materiałów:
- zardzewiały stary topór;
- drewniany klocek o długości co najmniej 50 cm;
- mały klocek drewna do zrobienia klina;
- dwie małe metalowe płytki;
- odpowiedni klej;
- wodoodporne;
- szmaty i papierowe serwetki.
Proces przywracania starej siekiery
Konieczne jest wizualne sprawdzenie, czy siekiera nie ma pęknięć ani dużych wiórów. Dokładniejsze sprawdzenie stanu metalu będzie możliwe po całkowitym usunięciu warstwy rdzy.
Czyszczenie przedmiotu obrabianego zaleca się rozpocząć od ręcznej szczotki metalowej. Aby to zrobić, stary topór jest przymocowany do stołu roboczego za pomocą zacisków. W ten sposób możliwe będzie usunięcie jedynie powierzchniowej warstwy rdzy, która jest luźna i krucha.
Następnie kontynuuj czyszczenie za pomocą szlifierki. Aby przyspieszyć postęp prac, tarczę należy trzymać pod kątem do obrabianej powierzchni. Narzędzie to usuwa główną warstwę rdzy ze wszystkich stron przedmiotu obrabianego, łącznie z wgłębieniami i zagięciami dostępnymi dla tarczy szlifierskiej.
Następnie walkę z rdzą należy przenieść na szlifierkę taśmową z pasem ściernym bez końca. Ponadto operację należy kontynuować aż do prawie całkowitego usunięcia utlenionej warstwy. Należy również ostrożnie przyciąć krawędź tnącą ostrza siekiery, aby usunąć małe nacięcia i utlenione obszary.
Można wreszcie pozbyć się rdzy poprzez ręczne przeszlifowanie jej papierem ściernym, w tym jedną nawiniętą na drewniany klocek o odpowiedniej wielkości, na przemian zaciskając obrabiany przedmiot w imadle lub za pomocą zacisków. Nieusuwalne guzki, ostre krawędzie, zadziory i duże nierówności są starannie wycinane za pomocą szlifierki.
Końcową obróbką metalowego topora jest polerowanie za pomocą filcowego koła zamontowanego na wale ostrzarki. Operacja ta ma głównie cele estetyczne. Cóż za uderzająca zmiana w stosunku do tego, co jest i było na początku!
Nadszedł czas na wykonanie siekiery. W tym celu za pomocą suwmiarki zmierzono wymiary wzdłużne i poprzeczne osadzania, aby dobrać odpowiedni klocek drewniany do przekroju.
Może być wykonany z twardego drewna: dębu, brzozy, klonu, jesionu itp.
Na jednej z powierzchni bloku za pomocą ołówka i linijki narysowany jest profil przyszłej rękojeści topora. Szczególnie ostrożnie należy wyciągnąć część podestową, dopasowując ją do wysokości i długości policzka topora.
Następnie drewniany klocek, zgodnie z zamierzonym konturem, jest obrabiany na wyrzynarce mechanicznej na długości i szerokości.
Półfabrykat na siekierę jest gotowy. Następnie topór umieszcza się bokiem do końca rękojeści topora od strony podestu i obrysowuje ołówkiem wzdłuż wewnętrznego obwodu.
Teraz przychodzi operacja obróbki półwyrobu pilnikiem do drewna, od czasu do czasu mierząc otwór montażowy siekiery i stopień obróbki rękojeści siekiery.
Po dopasowaniu wymiarów wkładki i strony osadzenia rękojeści kontynuuje się obróbkę pilnikiem, następnie szlifierką i na koniec papierem ściernym ręcznie, trzymając blok w imadle.
Dość ważną operacją jest wycięcie rowka pod klin na głębokość oka za pomocą wyrzynarki.
Następnie zakłada się siekierę na rączkę siekiery, energicznie uderzając nią o twardą powierzchnię, aż koniec pojawi się od strony wyjściowej wkładu z pewnym marginesem (około 1 cm).
Następnie z twardego drewna: dębowego, orzechowego, cisowego itp. wykonuje się klin o odpowiednich rozmiarach. Przed wbiciem na miejsce nakładamy klej z obu stron na klin, aby stabilniej osiadł w rowku i nie wyskakiwał podczas używać. Klin wbija się poprzez lekkie uderzanie młotkiem aż do zatrzymania. Następnie wystającą część siekiery wraz z niezablokowaną częścią klina odcina się wyrzynarką.
Dla większej niezawodności dwie małe metalowe płytki są wbijane pod kątem w środkową część klina.
Trzonek siekiery jest pokryty środkiem hydrofobowym, a gotowy produkt zyskuje nie tylko wykończony i atrakcyjny wygląd, ale także pełną gotowość do pracy, od rąbania drewna po prace stolarskie.
Wniosek
Fazę siekiery wraz z krawędzią tnącą można zahartować, jeśli znany jest gatunek stali, z której jest wykonany. Aby to zrobić, wystarczy otworzyć podręcznik metalurga i znaleźć tryb hartowania dla znalezionego gatunku stali. W wyniku tej operacji narzędzie nabierze jeszcze większej wytrzymałości i lepszej wydajności.
Możesz wzmocnić siekierę na rączce siekiery nie jednym, ale dwoma lub większą liczbą drewnianych klinów, wykonując oprócz podłużnego dwa lub więcej prostopadłych szczelin i wbijając swój klin we wszystkie, zaczynając od podłużnego.
