Nie należy wyrzucać resztek styropianu różnego pochodzenia. Przydadzą się do pożytecznego użytku w gospodarstwie domowym. Ale najpierw musisz dowiedzieć się, co i jak się rozpuszczają.
Jak przygotować roztwory o właściwościach hydrofobowych i wytrzymałości mechanicznej dla różnych powierzchni
Jako rozpuszczalniki styropianu przetestujemy aceton techniczny, zwykły aceton (GOST 2768-84), ksylen i rozpuszczalnik 646. Wlewamy je w małych ilościach do osobnych kubków.
Do każdej szklanki włóż kawałek pianki. W ksylenie reakcja topnienia jest wyraźna. W rozpuszczalniku 646 topienie jest bardziej aktywne. W zwykłym acetonie proces przebiega jeszcze szybciej. Ale aceton techniczny w ogóle nie rozpuszcza piany.
Teraz rozpuśćmy bloki styropianu o jednakowej wielkości w pozostałych trzech filiżankach. Topienie zachodzi najszybciej w acetonie, nieco wolniej w rozpuszczalniku 646 i jeszcze ciszej w ksylenie.
W acetonie utworzył się biały osad. W rozpuszczalniku 646 praktycznie nie ma osadu, na powierzchni widoczna jest jedynie niewielka ilość piany. To samo obserwuje się w ksylenie.
Doświadczenie pokazuje, że wystarczająco lepki roztwór styropianu w acetonie ma dobre właściwości adhezyjne. Wykonujemy również mieszankę rozpuszczalnika 646 i styropianu. Tutaj proces rozpuszczania jest wolniejszy, a grubość jednorodnej mieszanki jest nieco mniejsza.
Przetestujmy te 2 rozwiązania, nakładając je osobno na powierzchnię bloku piankowego. Zobaczymy dzień po wyschnięciu co z tego wyjdzie.
W przypadku ksylenu weź nieco większy pojemnik i rozpuść w nim piankę. Na początku proces ten przebiega szybko, a następnie stopniowo zwalnia. W rezultacie otrzymujemy nieprzezroczystą, gęstą ciecz.
Dodając barwnik do roztworu i mieszając, osiągamy wymagane nasycenie koloru. Powstałą kompozycję nałóż pędzlem na powierzchnię stołu technicznego na zewnątrz lub w warsztacie i pozostaw do wyschnięcia. Tym samym rozwiązaniem pokrywamy również powierzchnię z płyt OSB, kostki brukowej i metalu. Za dzień zobaczymy wynik.
Stół wysechł po około trzech godzinach ponieważ stał na słońcu. Suszenie w pomieszczeniu lub pod baldachimem zajmie trochę więcej czasu. Na powierzchnię stołu wylej wodę, uważając, aby nie wniknęła ona w nałożoną warstwę i po prostu się spłynęła.
Badamy powierzchnię bloku pianki, której jedna strona została pokryta roztworem pianki w rozpuszczalniku 646, a druga w acetonie. Pierwsza kompozycja utworzyła na powierzchni bloku pianki przezroczystą warstwę, natomiast druga – matowa.
Ich właściwości hydrofobowe okazały się równie wysokie. Wytrzymałość mechaniczna w kontakcie z gwoździem okazała się większa w warstwie utworzonej z kompozycji rozpuszczalnika 646 i tworzywa piankowego.
Powierzchnie bloków piankowych, krawężników i płyt OSB, pokryte mieszanką ksylenu, styropianu i koloru, uzyskały dobre właściwości hydrofobowe. Podobna powłoka na metalu okazała się dość trwała, a także uzyskała właściwości wodoodporne.
