Obramowanie otworów okiennych lub drzwiowych w elewacji często wykonuje się z ciętych pasków styropianu, które okleja się klejem. Jest szybki i praktyczny, ale nie tak niezawodny, jak użycie tynku cementowego. Jest znacznie mocniejszy, dlatego wykonane z niego ramy lepiej znoszą obciążenia mechaniczne.
Narzędzia:
- Poziomica bąbelkowa;
- reguła;
- kielnia;
- prasowalnica;
- ruletka.
Proces oprawiania otworów okiennych tynkiem
Przed rozpoczęciem pracy należy obrysować kontur ramy zgodnie z poziomem. Same otwory i elewacja powinny być już otynkowane i całkowicie wykończone. Tworzenie kadru musisz zacząć od góry. Aby to zrobić, do elewacji stosuje się regułę od dołu zgodnie ze znakami. Wylewa się na niego roztwór. Zapobiegnie to ślizganiu się tynku. Górna linia nie ma na tym etapie znaczenia. Najważniejsze jest zachowanie równoległości po stronie otworu.
Rozwiązanie stosuje się analogicznie do boków otworu. Odbywa się to również za pomocą linijki lub płaskiej drewnianej tabliczki.
Po otrzymaniu szorstkiej ramy należy przede wszystkim ustawić jej płaszczyznę równolegle do ściany.W razie potrzeby nanosi się roztwór, a nadmiar w przypadku przyklejenia się tynku z reguły odcina się. Dziury są uszczelniane pacą. Nie dotykamy jeszcze zewnętrznych boków ramy.
Podczas pracy tynk będzie się lekko przesuwał, co zaburzy równość linii wewnętrznych. Gdy już wystarczająco się stwardnieje, należy zastosować regułę i używając jej jako linijki, odciąć nierówności. Jeśli roztwór jest zbyt mobilny, można go wzmocnić, posypując wierzch cementem.
Jeśli coś nie wyjdzie, zawsze możesz zwrócić regułę i dodać tynk. Dopóki dolna warstwa będzie mokra, nowy roztwór będzie się do niej łatwo kleił.
Zewnętrzne boki ramy należy odciąć pacą przed stwardnieniem cementu. Krawędzie zostaną podarte, więc trzeba je wygładzić. Za pomocą żelazka wygładzającego musisz doprowadzić ramę do perfekcji, naprawiając dziury i łzy.
