Oprócz wiertła będziemy potrzebować następujących materiałów, narzędzi i akcesoriów:
- drewniane klocki o różnych przekrojach;
- arkusz płyty wiórowej;
- śruby, podkładki, nakrętki i śruby;
- suwmiarka, kwadratowa linijka i ołówek;
- piła wahadłowa;
- szlifierka i śrubokręt;
- pistolet na klej;
- zaciski;
- dłuto i papier ścierny.
Proces przekształcania wiertarki w tokarkę
Za pomocą suwmiarki mierzymy pas cylindryczny na korpusie wiertła, do którego przymocujemy narzędzie i wycentrujemy je na wrzecienniku naszej tokarki.
Zaznaczamy drewnianą belkę, przymocowaną zaciskiem do stołu warsztatowego i za pomocą wiertarki z wiertłem rdzeniowym wykonujemy otwór przelotowy bliżej jednej z jej krawędzi.
Wzdłuż osi podłużnej belki za pomocą piły tarczowej przecinamy zworkę pomiędzy końcem a otworem przelotowym i kontynuujemy cięcie w jej korpusie na tę samą odległość.Odcinamy kawałek drewna z otworem o wymaganej długości.
Oznaczenia wykonujemy na podwójnym kawałku płyty wiórowej o zadanej szerokości i długości, koncentrując się na otworze w bloku, który będzie służył jako element napędowy wrzeciennika.
Na dolny koniec bloczka nakładamy odrobinę kleju i montujemy go na ościeżnicy – powierzchnię płyty wiórowej, zgodnie z wcześniej naniesionymi oznaczeniami, upewniając się, że jest ona prostopadła do osi wzdłużnej ramy.
Po zamontowaniu cienkiej listwy w nacięciu bloku, za pomocą wiertarki wykonujemy dwa otwory przez cały blok i dwa arkusze płyty wiórowej. Następnie usuwamy blok i zgodnie z szablonem wykonujemy dwa ślepe wgłębienia, współosiowe z otworami przelotowymi. Umieszczamy w nich podkładki, aby zwiększyć wytrzymałość i sztywność miejsca mocowania główki do ramy.
Wkładamy pod łby od spodu ramy dwie śruby o odpowiedniej długości z szerokimi podkładkami, przykręcamy i dokręcamy nakrętki na górze belki poprzecznej, nie zapominając o umieszczeniu pod nimi szerokich podkładek.
Wkładamy i dokręcamy odcinek śruby lub pręta dwustronnego do uchwytu wiertarskiego, włączamy wiertło i ostrzymy jego wolny koniec za pomocą szlifierki z tarczą szlifierską. Po zakończeniu obróbki nałóż podkładkę na zaostrzony pręt, przykręć nakrętkę i odłóż ją na bok.
Za pomocą szablonu montujemy konik wzdłuż osi podłużnej łoża w pewnej odległości od uchwytu wiertarskiego, który w naszym przypadku przypomina w przekroju poprzecznym belkę w kształcie odwróconego teownika. Po bokach umieszczamy ograniczniki prowadzące - dwa identyczne pręty o przekroju kwadratowym, nakładając na ich spód odrobinę kleju.
Za pomocą wiertarki i wiertła zaznaczamy miejsca montażu wkrętów i wkręcamy je śrubokrętem, ostatecznie mocując prowadnice do ramy.
Mocujemy wiertło w uchwycie wiertarskim, zaznaczamy na nim taśmą głębokość wiercenia, włączamy narzędzie i przesuwamy konik w stronę wiertła, aby uzyskać otwór o wymaganej głębokości.
Do ślepego otworu wkładamy wcześniej przygotowany pręt śrubowy ze spiczastym końcem, podkładkę i nakrętkę. Urządzenie to jest przeznaczone do centrowania i przytrzymywania przedmiotu obrabianego.
Upewnij się, że środek konika pokrywa się ze środkiem wiertła Forstnera zamontowanego w uchwycie wiertarskim. W tym celu należy przesunąć konik do przodu i upewnić się, że nie występuje bicie.
Konik zabezpieczamy śrubami wkręcanymi pod kątem, aby lepiej wytrzymywały siłę pochodzącą od obrabianych części. Aby obrabiać elementy o różnej długości, pręt gwintowany wydłużamy lub skracamy.
Aby przetestować domowy produkt, używamy półfabrykatu o przekroju kwadratowym. Ale przed zamocowaniem go na maszynie rysujemy przekątne na końcach i określamy środki, tj. Punkty mocowania.
Po bezpiecznym zabezpieczeniu przedmiotu włącz wiertarkę i rozpocznij szlifowanie obracającego się przedmiotu za pomocą dłuta, opierając go o podpórkę narzędzia - prowadnicę wzdłużną.
Po nadaniu przedmiotowi wymaganego kształtu szlifujemy go papierem ściernym i polerujemy kawałkiem litego drewna. Aby zdjąć gotową część z maszyny, za pomocą klucza obróć nakrętkę na ograniczniku konika, aby ją odsunąć i zwolnić część.
