Najpierw omówimy dwa pomysły na odnowienie rękojeści noża, a następnie spróbujemy wcielić jeden z nich w życie. Z taką pracą poradzi sobie każda osoba posiadająca narzędzia tnące, młotek, szczypce i szczotkę.
Jeśli trzonek jest wystarczająco gruby, możesz wziąć kawałek twardego drewna, wykonać w nim nacięcie lub wywiercić otwór i włożyć w niego trzonek z napięciem. Ten rodzaj mocowania rączki do trzonka nazywa się zamontowanym. Przy cienkim trzonku ta metoda mocowania rączki nie będzie zbyt niezawodna.
W takim przypadku lepiej jest wykonać uchwyt z dwóch identycznych połówek i przymocować je do trzonka za pomocą nitów, szpilek lub opasek meblowych. Ta metoda, zwana nitowaną lub odrzutową, wydaje się tutaj najlepsza.
Nóż do renowacji przygotowujemy całkowicie usuwając z trzpienia wszelkie pozostałości poprzedniej rękojeści i porządkując go.
Czego potrzebujemy do pracy?
Przygotujmy niezbędne materiały:
- płyta noża – ostrze z trzonkiem (przedmiot do odzysku);
- fornir z drewna czerwonego lub podobnej jakości;
- blok twardego drewna lub wielowarstwowej sklejki wysokiej jakości;
- żywica epoksydowa;
- metalowy pręt (najlepiej miedź lub aluminium, ale możliwa jest również stal);
- przezroczysty wodoodporny lakier.
Wymagany sprzęt i narzędzia:
- piła do metalu i drewna;
- Nóż Stanley (nóż do dywanów);
- szczypce lub szczypce;
- wiertarka lub wiertarka elektryczna;
- imadło stołowe;
- szlifierka i papier ścierny.
Proces wytwarzania rękojeści noża
Wymiary rękojeści zależą od długości ostrza i trzonka, ale grubość podkładek nie powinna być mniejsza niż 6-7 mm, w przeciwnym razie trudno zapewnić wytrzymałość rękojeści i łatwość użytkowania. Kolejność poszczególnych kroków również nie jest krytyczna.
1. Wytnij dwa kawałki o równej długości z przygotowanego drewnianego bloku (przyszłe okładziny lub policzki rączki).
2. Za pomocą szczypiec lub piły do metalu oddzielamy kołki od pręta na długości nieco większej niż całkowita grubość rączki. Na koniec pracy można je zanitować i okładziny solidnie połączyć ze sobą oraz z trzonkiem. Końce kołków są zaokrąglone dla bezpieczeństwa i łatwości montażu w otworach.
3. Wykorzystując trzonek z piętą jako próbkę, nakładamy je na wykroje policzkowe, obrysowujemy kontur przodu oraz miejsce wiercenia otworu. Wiercenie i obróbkę okładzin z boku ostrza wykonujemy zgodnie ze znakami, ponieważ po złożeniu noża nie będzie to łatwe, szczególnie jeśli są one złożone w konfiguracji. Wkładamy kołek do otworu i upewniamy się, że pasuje on pod względem średnicy i długości.
4. Fornir docinamy wzdłuż konturu, umieszczając jego kawałek pomiędzy nakładkami, a nadmiar usuwamy nożem Stanley.
5. Na zewnętrzne powierzchnie okładzin nałożyć żywicę epoksydową, wkładając wcześniej szpilkę w otwór i przykleić fornir. Po upewnieniu się, że nie ma przemieszczeń, montujemy płytkę nożową, obie podkładki z klejonym fornirem wraz z trzpieniem i zaciskamy wszystko w imadle aż do całkowitego utwardzenia żywicy epoksydowej.
6. Wstępnie uformuj rączkę za pomocą piły taśmowej, noża do dywanów, następnie szlifierki i grubego papieru ściernego.
7. Doprowadź kształt i gładkość powierzchni uchwytu do wymaganego poziomu papierem ściernym o zmniejszającym się uziarnieniu. Na koniec polerujemy powierzchnię rękojeści, przecieramy ją czystą szmatką i nakładamy przezroczysty wodoodporny lakier. Dzięki temu nasze noże kuchenne będą zabezpieczone przed wilgocią.
8. Nóż jest całkowicie gotowy do użycia. Okazało się funkcjonalne i piękne.
P.S.
Jeżeli nakładki zostaną pokryte fornirem, wówczas można poddać obróbce jedynie końcówki, w przeciwnym razie może dojść do uszkodzenia powłoki forniru.
Oryginalny artykuł w języku angielskim
