Przejdźmy więc do rzeczy. Tydzień temu o pomoc zwróciła się do nas samotna emerytka mieszkająca na wsi. Zeznał, że zawaliła się część sufitu w salonie, cudem go nie przygniatając. Postanowiliśmy pomóc staruszkowi i wspólnie pojechaliśmy obejrzeć lokal.
Pod wskazanym adresem znajdował się stary, ale wciąż mocny dom turystyczny, osłonięty z zewnątrz drewnianym pałąkiem. W środku było już gorzej: pęknięcia w rogach, szczeliny w podłodze, czerwone plamy na suficie, które wymownie wskazywały na nieszczelność dachu. Sam strop składał się z kilku drewnianych belek wyłożonych od spodu deskami obrzynanymi. Deski po obu stronach pokryto grubą warstwą gliny zmieszanej z łamaną słomą.
W dużym salonie (25 m?) na podłodze leżała odpadająca warstwa gliny. Właściciel wyjaśnił, że zimą na strychu leżał śnieg.Wraz z nadejściem wiosny zaczął się stopniowo topić, nasycając glinę wilgocią. W rezultacie doszło do załamania. No może, ale na wszelki wypadek sprawdziliśmy dach. Okazała się nienaruszona. Jednak na szczytach widoczne były duże pęknięcia. Najwyraźniej śnieg przedostał się przez nie. Ku uciesze mojego dziadka naprawiliśmy problematyczne obszary.
Na pytania o to, jak widzi nowy sufit, odpowiedź brzmiała: „Chłopaki, powinien być niedrogi i piękny”. Wodoodporne płyty gipsowo-kartonowe i systemy zawieszeń przekraczały możliwości klienta. Ostatecznie zgodziliśmy się na plastik. Oczywiście ten materiał bardziej nadaje się do biura niż salonu, ale właściciel, jak mówią, jest mistrzem.
Narzędzia i materiały
Do realizacji tego zamówienia zakupiliśmy następujące materiały:
– płyty OSB (płyta o wiórach zorientowanych);
– profil aluminiowy 60/25 mm;
– profil prowadzący 25/27 mm;
– rozszerzenia profili;
– wieszaki proste;
– białe panele plastikowe o błyszczącej powierzchni;
– cokół sufitowy;
– klej „Chwila”;
- Wkręty do drewna;
- wkręty do metalu.
A oto lista niezbędnych narzędzi:
- wiertarka bezprzewodowa;
– szlifierka lub nożyczki metalowe;
– piła tarczowa (do cięcia płyt OSB);
– poziom hydrauliczny;
– ruletka;
– skrzynka uciosowa stolarska;
– piła z drobnymi zębami;
– pistolet montażowy;
– łopata bagnetowa;
– gruba żyłka;
– marker lub ołówek.
Szczegółowy opis naprawy
Zanim przystąpiliśmy do działania, ustaliliśmy jasny plan działania. W wyniku krótkiej burzy mózgów na papierze pojawiło się kilka punktów wyznaczających kolejność prac. Tutaj są:
– przygotowanie pokoju do remontu (zwolnienie z meble i inne rzeczy);
– oczyszczenie sufitu z pozostałości gliny;
– montaż płyty OSB na płytach sufitowych;
– oznaczenie i przykręcenie wieszaków do płyt;
– pokonanie poziomu sufitu;
– montaż poszycia z profili;
– przykręcenie do niego paneli plastikowych;
– montaż cokołu sufitowego.
Pierwszy dzień
W salonie było mnóstwo rzeczy. Sprzątanie trwało godzinę. Następnie przystąpiliśmy do usuwania resztek gliny z sufitu. Robili to za pomocą łopaty bagnetowej, wbijając ją pomiędzy warstwę gliny a deski obrębowe. Masywne kawałki z hukiem spadły na podłogę. Pokój natychmiast wypełnił się gęstym kurzem. Trudno było oddychać. Chciałem uciec na świeże powietrze, ale mimo to praca trwała dalej. Brudni jak górnicy po zmianie, osiągnęliśmy swój cel: oczyściliśmy sufit i posprzątaliśmy pomieszczenie. Teraz można było przykręcić płytę OSB.
Nie jest to trudne zadanie, ale wymaga siły fizycznej. Płyty są ciężkie. Trzymanie ich nad głową z wyciągniętymi ramionami, jak sztangista trzymający sztangę, nie jest cukrem. Zaczęliśmy od płaskiego narożnika. Trzymał go znajomy, a ja przykręciłem go do desek obrębowych. Nie oszczędzono wkrętów samogwintujących (25 sztuk na arkusz). Jeszcze sufit.
Przykręcono trzy rzędy. W czwartym należało dopasować arkusze do rozmiaru. Tutaj z pomocą przyszła piła tarczowa. Minuta - i prześcieradło jest piłowane. Świetne narzędzie. Szybko i dokładnie tnie drewno i inne materiały drewnopochodne. Wieczorem instalacja płyty OSB została zakończona.
Drugi dzień
Jeśli sufit jest płaski, plastikowe panele można przymocować bezpośrednio do płyt OSB. Pod tym względem nie mieliśmy szczęścia. Bardzo opadło na środek pokoju. Aby wyeliminować tę wadę, konieczne było zamontowanie ramy wykonanej z profili aluminiowych.
Rano pierwszą rzeczą, którą zrobiliśmy, było wykonanie oznaczeń: naciągnęliśmy żyłkę i za jej pomocą markerem na płytach zaznaczyliśmy miejsca mocowania wieszaków. Odległość między rzędami (stopień) wynosiła 0,5 metra. W rzędach również wynosił 0,5 metra. Najważniejsze w tej kwestii jest ułożenie zawieszeń w linii prostej.W przeciwnym razie pojawią się później problemy z przykręcaniem profili.
Przed montażem profili konieczne było ustawienie zera w najniższym punkcie ugięcia sufitu (określonym wizualnie). Można to łatwo zrobić za pomocą poziomu hydraulicznego. Jeden koniec rurki przykłada się do tego miejsca, drugi - naprzemiennie do każdej ze ścian. Kiedy poziom cieczy w urządzeniu się wyrówna, na ścianach powstają ślady. Nic skomplikowanego, ale koncentracja na tym etapie jest potrzebna jak powietrze.
Za pomocą oznaczeń przykręciliśmy prowadnice profilowe do dwóch przeciwległych ścian, pomiędzy którymi przeciągnęliśmy żyłki (pod każdym rzędem wieszaków). Rezultatem była płaska płaszczyzna. Następnie przykręcono główne listwy profilowe. Żyłka pełniąca rolę przejrzystej prowadnicy eliminowała błędy. Pod koniec dnia rama została zamontowana.
Dzień trzeci
Cóż, ciężka praca została wykonana. Teraz pozostało nam tylko udekorować pokój eleganckim plastikiem. Można go łatwo przymocować. Zrobiliśmy to w ten sposób: dopasowaliśmy panele PCV do wielkości pomieszczenia, odcinając nadmiar szlifierką (można też użyć noża biurowego), a następnie sukcesywnie przykręcaliśmy je do profili za pomocą wkrętów samogwintujących. Wszystko. Jedno zastrzeżenie: czop łączący każdego nowego panelu jest wsuwany szczelnie, bez szczelin, w rowek poprzedniego.
Remont dobiegał końca. Śrubokręty brzęczały wesoło w duecie. Salon dosłownie zmienił się na naszych oczach. Wkrótce plastik został przykręcony.
Niewielkie szczeliny pomiędzy ścianami a panelami zakryto listwami przypodłogowymi. Okazało się piękne. Listwy przypodłogowe zostały zamontowane za pomocą kleju (gwoździe w płynie). Aby zapewnić ich idealne dopasowanie w narożnikach pomieszczenia, zastosowano skrzynkę uciosową. To proste urządzenie pozwala na cięcie detali pod różnymi kątami. Tną piłą z drobnym zębem i bez ustawienia.Generalnie tego dnia udało nam się zakończyć ten projekt.
Streszczenie
Właściciel był zadowolony z pracy. Prawie płakał ze szczęścia, gdy daliśmy mu zniżkę. Koszt naprawy wyniósł 30 tysięcy rubli (20 - materiał, 10 - nasza opłata). Przy okazji wyczyszczono także kanalizację, usunięto wyciek gazu i wymieniono część instalacji elektrycznej, wyrwaną przez opadłą warstwę gliny. Jednym słowem rozstaliśmy się z dziadkiem w przyjacielskich stosunkach. To wszystko.
