Ale tym razem powiedziałem sobie: „Wystarczy, musisz dotrwać do końca, bez względu na cenę”.
Przypomniałem sobie więc zegar, który od dawna zbierał kurz na półce w spiżarni i postanowiłem zrobić z niego coś, co będę używał.
Sto lat temu jakaś „życzliwa” osoba przekazała nam tę nędzę, która, jak można się domyślić, dołączyła do kolekcji nieodebranych rzeczy.
Z szafy bez dna wyszła stara bluzka z pięknego materiału, ale już nie w odpowiednim rozmiarze. Znalazłem trochę kleju i śrubokręt.
Proces się rozpoczął.
Za pomocą śrubokręta zdjąłem z zegarka okropną plastikową obudowę, wyjąłem szkiełko i obejrzałem tarczę, którą trzeba było tu i ówdzie przykleić.
Następnie odcinam z bluzki kawałek materiału odpowiedniego rozmiaru i wycinam w nim dziurkę na środku. Nawiasem mówiąc, rozmiar udało się nie przegapić dopiero przy drugiej próbie, ponieważ za pierwszym razem materiał ledwo sięgał do krawędzi. Z własnego doświadczenia mogę więc powiedzieć, że lepiej odciąć więcej, a potem przyciąć na obręczy zegarka.
Następnie nadszedł pracochłonny i najbardziej nieprzyjemny moment: konieczne było pokrycie plastikowej obudowy materiałem.
Przy pomocy kleju i czyjejś mamy w końcu udało mi się to zrobić. To prawda, że \u200b\u200bmusiałem pożegnać się z manicure i kilka razy oderwać palce, które zamiast materiału zostały przyklejone. Ale metodą prób i błędów doszedłem do wniosku, że łatwiej jest użyć starego długopisu, którego odwrotna strona bardzo ułatwia sklejenie materiału. O swoich lamentach nawet nie będę wspominać, kiedy musiałam ją zerwać i przerobić na nowo, bo materiał się najeżył.
A teraz, gdy klej wysechł, można było ponownie złożyć zegarek. Co dziwne, wyglądały bardzo ładnie, ale czegoś im brakowało. I wtedy przypomniałam sobie motyle, które „żyją” na niesmacznym obrazie mojej przyjaciółki, dzięki czemu wygląda bardzo fajnie.
Podjęto decyzję, zrobię to dekoracje od motyli.
Narysowałam szablon na papierze i wycięłam go. Potem znalazłam pokrywkę od sałatki, którą kilka dni temu kupiłam na wagę i stwierdziłam, że ten plastik będzie idealny. Przeniosłem szablon na plastik i wyciąłem dwa motyle.
Wygiąłem go na początku skrzydeł, ponieważ plastik był do tego wystarczająco miękki.
Potem musiałem przypomnieć sobie swoje dzieciństwo i zacząć rysować.Przydały się stare lakiery do paznokci, których jak się okazało było pod dostatkiem. Na przód nałożyłam kolor bazowy czerwono-pomarańczowy.
Zrobiłem brzegi z brązu, pomalowałem błyski bladoróżowego i złotego, a na każdym motylu umieściłem cztery białe kropki.
Efekt mnie zadowolił, motylki mieniły się, ale nie były pretensjonalne ani zbyt kolorowe, co byłoby niepotrzebne w przypadku niebiesko-szarego materiału z motywem paisley na ramce zegarka. Przykleiłem je do zegarka w losowej kolejności i zacząłem cieszyć się efektem.
Tylko dwie godziny pracy, zniszczony manicure i oderwana od kleju skórka na palcach. Ale wynik przekroczył wszelkie moje oczekiwania. Mój uroczy zegarek z motylkami wisi teraz w samym centralnym miejscu. I o dziwo, po godzinie nie myślałam już o manicure i zaschniętym kleju, ale często patrzyłam na zegarek, bo naprawdę mi się podobał.
