Łapacz składa się z obręczy i siatki. Do obręczy nadaje się każda okrągła podstawa: wykonana z drutu, obręczy. Jednak podstawa z elastycznych gałęzi jest bardziej naturalna. Odpowiednie są wierzba, wierzba, pędy dzikich winogron lub chmiel. Lepiej jest ciąć gałęzie wczesną wiosną lub jesienią. Suche nie są dobre - straciły elastyczność. Zebrane gałęzie przed pracą należy namoczyć w gorącej wodzie.
Lepiej jest tkać gałęzie w 3-4 kawałkach. mniej więcej tej samej grubości.
Zabezpiecz wiązkę taśmą papierową, a następnie zacznij ją zginać, skręcając gałęzie.
Końce końca należy przeplatać z początkiem wiązki, aby utworzyć pierścień. Zabezpiecz wszystkie wystające końce taśmą papierową i odetnij grube końce nożem do deski do krojenia chleba. Podstawa wprawdzie jest elastyczna, ale można ją lekko pomarszczyć, nadając jej kształt jak najbardziej zbliżony do zwykłego koła. Następnie obciążyć i pozostawić do wyschnięcia na 2-3 dni. Wyschnięta baza jest twarda.
Siatkę można utkać bezpośrednio na podłożu (które można również pomalować lub polakierować). Można również owinąć podstawę sznurkiem lub nitką.
Uzwojenie jest ciasne.Jednocześnie nie spiesz się, aby odciąć od razu całą papierową łatkę - poszczególne gałęzie mogą być bardzo łamliwe. Wybierz grubość nici proporcjonalną do wielkości przyszłego łapacza.
Powstała felga jest gotowa do nałożenia na nią siatki. Odwiń około metr (dla łapacza o średnicy 8-10 cm) nitki i przymocuj jeden jej koniec do brzegu, a drugi przewlecz przez igłę. Nitka nie powinna być zbyt cienka – taka siatka nie będzie dobrze wyglądać, zwłaszcza na dużym łapaczu. Jego grubość powinna dwukrotnie przejść przez koraliki wybrane do dekoracji.
Na nitkę nawlecz pierwszy i drugi koralik.
Następnie wykonaj pętlę wokół krawędzi.
Po zakończeniu przeciągnij nić przez koralik drugi i zaciśnij nić. Następnie możesz stępić trzy, cztery itd. na koraliku, zabezpieczając każdą z pętelek biegnących w równych odstępach wzdłuż krawędzi.
Nić powinna być napięta, aby pętle się nie rozdzieliły.
Po ukończeniu koła następna pętla z koralikiem jest mocowana między pierwszą a drugą pętlą.
Zatem spiralnie pętle biegną jedna po drugiej. Ponieważ pętle nie są nieruchome, można je lekko przesuwać, wyrównując powstałą sieć.
Jego wymiary ostatecznie ograniczone są jedynie średnicą łapacza i wielkością koralików (które w mniejszym kółku mogą być mniejsze). Zwróć także uwagę na naprężenie nitki – im będzie ona luźniejsza, tym mniejszą gęstość oczka w łapaczu uzyskamy w efekcie końcowym. Łapacz kończy się wewnętrznym kółkiem z otworem, w który można włożyć czubek małego palca.
Ostatnim etapem pracy z łapaczem jest wykonanie pętelki do zawieszenia i ozdobienia. Łapacz tradycyjnie zdobiony jest piórami (sowa, jastrząb, bażant) i koralikami.
Najpierw nawlecz koraliki na nitki, a następnie przymocuj je do chwytacza.
Wewnątrz koralików można ukryć pnie piór (sklejając je klejem lub przewiązując nitką).
