Przed zabezpieczeniem miedzianej końcówki lutownicy należy ją uporządkować i ocynować. Jak wiadomo, im czystszy metal, tym wolniej się utlenia. Producent sam decyduje o czystości użytej miedzi i nie mamy na to wpływu.
Kolejna metoda zabezpieczenia związana jest z kuciem, za pomocą którego można naprawić pęknięcia powierzchniowe, drobne wgniecenia, usunąć zgorzelinę, zmiażdżyć duże kryształy w konstrukcji metalu i zwiększyć jej twardość. W rezultacie zauważalnie wzrasta odporność metalu na korozję. Zabieg ten jest niezbędny w przypadkach, gdy lutownica jest używana stale i intensywnie.
2 „ludowe” metody zabezpieczenia: grafit i aluminium
Zajmijmy się teraz zabezpieczeniem powierzchni grotu lutownicy. Teoretycznie wypolerowany metal jest lepiej odporny na utlenianie, ale tylko w początkowej fazie i w nieagresywnych warunkach korozyjnych. Dlatego polerujemy metal końcówki tarczą polerską. Dla porównania część powierzchni zostanie wypolerowana poprzez potraktowanie jej papierem ściernym.
Pozostaje tylko przetestować skuteczność cienkiej warstwy ochronnej. Najbardziej dostępnymi materiałami są grafit i aluminium.Proces ich stosowania jest dość prosty. Powierzchnię metalowej końcówki pocieramy grafitem lub kawałkiem drutu aluminiowego.
Należy pamiętać, że ta metoda jest kompatybilna tylko z przeszlifowaną powierzchnią. Po wypolerowaniu grafit nie pozostawia śladów, a aluminium przylega dopiero po zarysowaniu wypolerowanej powierzchni.
Następnie dla wygody i czystości eksperymentu zbudujemy prosty stojak na lutownicę z drutu, zaginając go szczypcami i wykorzystując kwadratową kartkę papieru o podanych wymiarach jako metr i szablon.
Kładziemy lutownicę na stojaku, podłączamy do sieci i czekamy, co się stanie. Zmiany zewnętrzne stają się zauważalne w ciągu 10-15 minut. Symulacja długotrwałej pracy poprzez powtarzane cykle ogrzewania i chłodzenia daje wyniki.
Obszar, na który nałożono grafit, nie różni się szczególnie od powierzchni niepowlekanej. Oznacza to, że ochrona grafitu nie jest bardzo niezawodna. Ale obszar przetarty aluminium jest bardzo wyraźnie widoczny, a metal pod spodem nie uległ utlenieniu. Aby zakończyć doświadczenie, zanurzamy gorącą końcówkę w wodzie, ale róbmy to powoli i stopniowo, aby nie poparzyć się odpryskami wrzącej wody.
Osuszamy końcówkę papierową serwetką i pod warstwą kamienia obserwujemy co następuje. Najlepszy wynik uzyskało aluminium. Ale obróbka aluminium jest bardziej odpowiednia w przypadku lutownic z cienką końcówką. Jeśli końcówka jest gruba, to wcieranie aluminium staje się procesem pracochłonnym, ale warto.
