Podlewanie grządek za pomocą węża i opryskiwacza zajmuje dużo czasu, który można zaoszczędzić montując tani, praktyczny system nawadniający. Jeśli będzie dostępna, wszelkie podlewanie ograniczy się do otwarcia kranu i zakręcenia go po chwili. System wymaga minimalnej interwencji człowieka, a jednocześnie równomiernie rozprowadza wodę po obsługiwanym obszarze.
Materiały:
- Wąż ogrodowy;
- trójniki do węży;
- butelki PET;
- drut;
- paznokcie.
Proces produkcji systemów nawadniających
Zasada działania tego systemu polega na tym, że nad grządkami zawieszane są domowe zraszacze połączone szeregowo wężem, a rozprowadzana przez nie woda równomiernie podlewa rośliny. Do produkcji każdego zraszacza wykorzystywane są butelki PET. Na nich należy narysować 2 linie na obwodzie u dołu z wcięciem 1 cm Butelki układa się wzdłuż narysowanych linii igłą w odstępach co 5 mm.
Następnie w ich szyjki ciasno wsuwa się kawałki węża ogrodowego o długości 10-15 cm, a wolne końce rurek naciąga się na trójniki.
Należy naciągnąć kawałek węża na trójnik opryskiwacza, który będzie najbardziej zewnętrzny, zagiąć go na pół i zacisnąć drutem tak, aby zatkać jedno gniazdko. Na wężu prowadzącym do butelki zakłada się także zacisk druciany.
Aby nie dopuścić do wyciągnięcia go z opryskiwacza pod wpływem nacisku, należy wbić gwóźdź w jego szyjkę.
Wymaganą liczbę opryskiwaczy wykonuje się w ten sam sposób, ale w pozostałych przypadkach nie ma potrzeby instalowania bocznego węża ze szczyptą.
Łączy się je szeregowo w odległości wymaganej dla konkretnego łóżka, w większości przypadków wystarczy 1,5-2 m. Aby zworki węża nie wyrywały się z trójników, należy je dokręcić drutem.
Tak zmontowany system należy ułożyć wzdłuż rabaty lub obszaru wymagającego nawadniania, a następnie zawiesić na linie lub linie rozciągniętej pomiędzy słupkami. W tej pozycji opryskiwacze z butelek będą skierowane w dół, dzięki czemu będą mogły nawodnić całe grządki, nie powodując erozji gleby.
