Większość roślin domowych i ogrodowych można rozmnażać za pomocą sadzonek. Ale dzięki tej metodzie czasami pojawia się pech: dolne części lub już uformowane młode korzenie zaczynają gnić. Musisz odciąć zgniłe fragmenty i spróbować ponownie wyhodować korzenie. Ale zajmuje to od kilku dni do półtora tygodnia, a nawet dłużej. Istnieje jednak metoda, do wdrożenia której nie trzeba być urodzonym hodowcą roślin ani mieć „zielonych rąk”, jak mówią Niemcy.
Będzie potrzebował
A koszty są ogólnie dość tanie. Aby wdrożyć metodę cudu, będziesz potrzebować następujących składników i sprzętu:
- kilka przygotowanych sadzonek roślin;
- węgiel aktywny (dostępny w tabletkach);
- opakowanie kwasu bursztynowego;
- nożyczki i kawałek grubego kartonu;
- moździerz i tłuczek;
- trochę wody butelkowanej (zdezynfekowanej);
- mały szklany słoiczek.
Całą resztę (i to najtrudniejszą i najważniejszą) zrobi za nas Matka Natura i czas (swoją drogą niewiele).
Proces rootowania
Nawet uczeń może poradzić sobie z proponowaną metodą ukorzeniania roślin.Napełnij czysty szklany pojemnik ilością wody proporcjonalną do długości cięcia. Za pomocą nożyczek wytnij z grubego kartonu okrąg, który zmieści się na górze szklanego słoika z lekkim zakładem.
W środku koła robimy dziurę, która ściśle przylegałaby do rączki. Aby ułatwić proces ich łączenia, wykonujemy nożyczkami od obrzeża koła w kierunku promieniowym do centralnego otworu.
Wkładamy wycinek w przeznaczone do tego miejsce i na razie odkładamy go na bok.
W moździerzu (w postaci odpowiedniego naczynia szklanego lub ceramicznego) za pomocą tłuczka (może to być tył rękojeści noża kuchennego) rozkruszyć 1/4 tabletki kwasu bursztynowego i węgla aktywnego, wlać powstały mieszaninę przelać do szklanego pojemnika z wodą i dokładnie wymieszać. Kwas bursztynowy będzie pokarmem dla sadzonek, a węgiel drzewny będzie środkiem do dezynfekcji wzbogaconego środowiska wodnego.
Pozostaje tylko umieścić wycinek z tekturowym kółkiem w słoiku z wodą i rozpuszczonymi w nim składnikami.
Koło utrwala wycięcie w pojemniku i zmniejsza intensywność parowania wody, a także nie zapobiega nasycaniu cieczy tlenem z powietrza.
Okres pojawienia się korzeni przy tej metodzie jest około dwa razy krótszy niż w przypadku uprawy w zwykłej wodzie.
