Będzie potrzebne
- Deski. Niektóre pochodziły z palety, inne po prostu leżały na daczy.
- Klej do drewna. Zrobi to każdy klej do drewna.
- Nity.
- Arkusz żelaza.
To najbardziej podstawowa rzecz, będziesz potrzebować jeszcze kilku drobnych rzeczy, ale o tym później.
Wykonanie tarczy
Nie szukamy prostych sposobów, więc tarczę zrobimy nie ze sklejki czy płyty meblowej (tarcza z tarczy, super), ale z desek. To są:
A pytacie mnie jak zrobić coś fajnego z kupy tych starych desek? Ale nie ma mowy! Najpierw musisz zaplanować wszystkie puste miejsca.
Przy okazji wymieniłem część oryginalnych desek. Lekkie zużycie drewna nadaje mu szczególnego uroku, ale całkowite zgnilizna nie jest konieczna. Jeśli kupisz deskę obrzynaną (możesz mieć jedną długą, a następnie pociąć ją na potrzebne części), to nie będziesz musiał jej dużo planować, ale jeśli pójdziesz trudną drogą i weźmiesz stare deski, będziesz trzeba dopasować końcówki.Mam na myśli to, że wszystkie puste miejsca powinny dobrze do siebie pasować. Potrzebujemy tego do następnego etapu - klejenia. O tak. Grubość wszystkich desek nie może przekraczać 10 mm. Tarcza powinna być lekka, historyczna tarcza Wikingów mogła mieć 8 mm w środku i 5 mm w kierunku krawędzi. Tarcza nie powinna wystarczyć na więcej niż 1 bitwę, jedynie umbon jest wytrzymały, ale o tym później.
Wszystkie deski przykleiłem na stole warsztatowym, z ogranicznikami w postaci prętów przymocowanych z trzech stron. Końce skleiłem klejem do drewna Moment. Swoją drogą bardzo dobry klej, używam go zarówno do pudła rezonansowego gitary elektrycznej, jak i meble przykleiłem i tarcza. Wszystkie końce zostały sklejone i połączone po kolei. Następnie do stołu warsztatowego przymocowano trzeci ogranicznik, który zacisnął wszystkie deski, a na górze ułożono jeszcze dwie deski, a na nich bloki gipsowe. Dzieje się tak, aby klejenie nie zawiodło. Zostawiłem klej do wyschnięcia na około jeden dzień.
Następnie narysowano okrąg o średnicy 74 cm. Nie największy ani najmniejszy, w sumie wybrałem ten rozmiar specjalnie dla siebie.
Następnie zabrałem się za robienie umbona. Generalnie powinien być wykonany ze stali o grubości około 4 mm, ale tutaj zdecydowałem się pójść po najmniejszej linii oporu. Znalazłem żelazną płytkę o grubości nieco ponad jednego mm i zacząłem ją zginać w półkulę.
Aby to zrobić, wkopałem rurę w ziemię, położyłem na niej talerz, stale podgrzewałem palnikiem i uderzałem starym hantlem.
Następnie wywierciłem otwory wzdłuż krawędzi umbonu, a także oczyściłem go ze starej farby i wypaliłem nad ogniem. Do wewnętrznej strony garbu przyklejono także skórę.
Teraz zaznaczamy otwór na umbon na środku tarczy i wykonujemy wiercenie i dłutowanie.Oznacza to, że wiercimy wzdłuż krawędzi oznaczeń, a następnie wybijamy okrąg dłutem w miejscach, które nie zostały wywiercone. Wiercimy również sam umbo i tarczę wzdłuż krawędzi otworu na nity.
Umbo mocujemy do tarczy za pomocą nitów. I malujemy tarczę plamą. Użyłem mieszanki mahoniu i mokki. Okazało się całkiem interesujące. W różnym oświetleniu i pod różnymi kątami kolor jest czasem ciemno nasycony, czasem matowy i jasny.
Następnie zrobiłem uchwyt z bloku sosnowego. Dlaczego sosna? Ponieważ leżał w pobliżu, dlaczego jeszcze?!
Uchwyt mocowany jest również do tarczy za pomocą nitów oraz do każdej deski w celu wzmocnienia tarczy.
Następnie znalazłem czarno-brązową skórę, którą pocięto na paski i przybito do tarczy drobnymi gwoździkami. Na odwrotnej stronie musiałam dodatkowo podpiąć całą skórę dużym zszywaczem, bo paznokcie były za krótkie. Iść do sklepu i kupić goździki o odpowiedniej długości? Nie, to nie nasza opcja.
Na tym kończy się produkcja tarczy. I tak, próbowaliśmy uderzyć go toporem i oto przeżył! Lepiej tego nie powtarzać, nawet jeśli tworzysz tarczę i nie jesteś tego pewien.
Jest topór runiczny, jest tarcza, pozostaje tylko zbudować langskip i wyruszyć na kampanię!
