Przede wszystkim do skoordynowanej pracy dysz i systemu jako całości wymagane jest minimalne ciśnienie trzech atmosfer, dlatego konwencjonalną automatykę dostarczania wody ze studni należy ustawić na 3-4,8 atmosfery, aby uzyskać wystarczające ciśnienie wody.
Układanie rur odbywa się metodą belkową.
Od głównej rury 32 mm. Do każdej dyszy przypisana jest osobna rurka f.20.
W miejscu dyszy umieszcza się kolumnę, a samą dyszę przykręca się do klucza tej kolumny. Ten projekt jest innowacyjny. Oczywiście jest bardziej skomplikowany i droższy, ale w praktyce sprawdził się znakomicie. A pieniądze, które ryzykujesz w przyszłości wydać na naprawę wtryskiwaczy, które ciągle ulegają awarii, lepiej zainwestować w instalację niezawodnej konstrukcji.Ponadto konfiguracja terenu stale się zmienia: stare rośliny są przesadzane, sadzone nowe, a za rok może być konieczne umieszczenie na przykład węża o długości półtora do dwóch metrów między kluczem a dyszą . Sama dysza zostanie przykręcona do statywu o określonej wysokości. Zmieniając położenie statywu z dyszą oraz wysokość statywu, przesuwamy dyszę w trzech płaszczyznach. W kesonie zamontowany jest kolektor z liczbą rur odpowiadającą liczbie dysz, na każdej rurze zamontowany jest zawór elektromagnetyczny (najlepiej działanie bezpośrednie). Przekaźnik sterujący aktywacją zaworów znajduje się w bardziej suchym miejscu na zewnątrz kesonu. Dobrym rozwiązaniem jest przekaźnik PR-110.
Oto przykład działania 12-dyszowego systemu nawadniającego. O godzinie 23:00 włącza się pierwsza dysza i działa przez 15-30 minut z 1 minutową przerwą. Czas całego cyklu wynosi 3 godziny 18 minut (przy 15-minutowej pracy dyszy). Zaletą pracy w ten sposób jest to, że można używać dowolnych dysz i łatwo je zamieniać. Najlepsza dysza pod względem ceny i jakości jest mechaniczna. Jego jedyną wadą jest niedokładne nawadnianie obszaru, podlewanie tam, gdzie nie jest to potrzebne. W miejscach, gdzie potrzebne jest bardziej precyzyjne nawadnianie, lepiej jest zamontować dysze rotacyjne.
