Wybór terytorium i przygotowanie gleby do sadzenia
Przygotowanie miejsca do sadzenia jest kluczowym czynnikiem przy tworzeniu sadu. Wskazane jest wybranie obszaru płaskiego lub o niewielkim nachyleniu o kilka stopni. Należy jednak unikać zbyt stromego zbocza, gdyż w tym przypadku wilgoć nie utrzyma się długo w glebie i szybko będzie spływać po zboczu.
Jeśli masz stary ogród, którego drzewa przeżyły już swoje przydzielone im życie, zaleca się całkowite wyrwanie starych drzew, a następnie zaoranie ziemi i zaplanowanie młodych nasadzeń. Aby szybko zorganizować taką pracę, należy najpierw wyciąć drzewa do pniaków, a następnie uprawiać.W takim przypadku wskazane jest użycie sprzętu (koparki lub spychacza), za pomocą którego następnie planuje się i wyrównuje glebę pod nowe uprawy.
Zatem przygotowanie gleby do sadzenia obejmuje następujące punkty:
1) uprawa starych nasadzeń;
2) zaoranie ziemi i planowanie powierzchni;
3) zapobieganie zatykaniu gleby przez chwasty;
4) ściółkowanie i nawożenie gleby;
5) oznaczenie terenu pod instalację systemu nawadniającego.
Aby zapobiec obfitemu wzrostowi chwastów, należy zastosować agrofibrę, która pokryje całą powierzchnię ogrodu lub bezpośrednio rzędy z przyszłymi sadzonkami. Zapewni to niezawodną ochronę gleby przed chwastami do czasu sadzenia młodych drzewek. Agrofibrę można rozłożyć bezpośrednio po zaoraniu i wyrównaniu gleby, gdy chwasty jeszcze nie zaczęły wschodzić. Następnie, przed posadzeniem sadzonek, wykonuje się w nim dołki, aby zapewnić niezakłócony wzrost młodych nasad.
Alternatywą dla agrofibry jest ściółkowanie gleby materią organiczną. Będzie to bardziej ekonomiczny sposób ochrony przed chwastami, a także posłuży jako dodatkowy nawóz. Do ściółkowania organicznego najlepiej używać słomy, która zatrzyma wilgoć i zapobiegnie wysychaniu i pękaniu gleby. Wskazane jest rozprowadzenie słomy po całym terenie przyszłego ogrodu, ale można ją także ułożyć w rzędach w miejscach, gdzie mają sadzić drzewa.
Oznaczenie terytorium i określenie miejsc sadzenia należy przeprowadzić, biorąc pod uwagę przestrzeń wystarczającą do obszernego wzrostu sadzonki i korony dorosłego drzewa. Należy również wziąć pod uwagę przestrzeń na ułożenie systemu nawadniającego pomiędzy rzędami. Aby dokładnie zachować równe odstępy, zaleca się naciąganie nitki na wbijane w ziemię kołki.W określonych odstępach wykopuje się dół dla młodej sadzonki, której wymiary wynoszą średnio 30 x 30 centymetrów, a głębokość mieści się w długości bagnetu łopaty.
Funkcje instalacji systemu nawadniania ogrodu
Projektowanie systemu nawadniania ogrodu należy rozpocząć od wyboru wielkości zbiornika na wodę. Zastosowanie takiego pojemnika jest konieczne w przypadkach, gdy w pobliżu lub w znacznych odległościach nie ma naturalnych zbiorników wodnych. Objętość zbiornika na wodę zależy od różnych czynników i zależy od wielkości przyszłego ogrodu, liczby drzew i częstotliwości podlewania. Z reguły na dziesięcioarową powierzchnię ogrodu wystarczy dziesięciometrowy pojemnik, który może być zbiornikiem metalowym.
Aby zainstalować system nawadniania, będziesz potrzebować:
- - wąż plastikowy o średnicy 30 mm;
- - taśma emitująca nawadnianie kropelkowe;
- - filtry drobne i grube;
- - mini krany do nawadniania kroplowego;
- - komplet okuć, zakraplaczy i uszczelek.
Zbiornik na wodę jest zainstalowany w najwyższym punkcie terytorium na solidnym fundamencie, którym mogą być bloki betonowe. Do kranu znajdującego się u podstawy zbiornika wody podłączony jest plastikowy wąż do podlewania. Najpopularniejsza średnica wynosi 30 mm, co jest optymalne do organizowania nawadniania kroplowego.
Niezbędne jest także zamontowanie dwóch filtrów czyszczących, które oczyścią wodę ze zbiornika i zapobiegną zatykaniu emiterów drobnymi zanieczyszczeniami. Gdy woda wypływa ze zbiornika, najpierw instalowany jest filtr zgrubny, a następnie filtr dokładny.
Wąż do podlewania ze zbiornika wody ciągnięty jest prostopadle do rzędów sadzonek wzdłuż całego ogrodu.W określonych odstępach równych rozstawie rzędów w wężu wycina się mini krany do nawadniania kropelkowego, do których następnie podłączane są taśmy emiterowe. Każdy rząd drzew lub krzewów musi mieć co najmniej jeden wylot nawadniający.
Taśmy do nawadniania kropelkowego posiadają wbudowane emitery o określonym skoku np. 25 centymetrów, które idealnie nadają się do podlewania krzewów, malin, truskawek, melonów i innych rzeczy. Taśmy łączy się z minikranami osadzonymi we wspólnym wężu i naciąga się je wzdłuż rzędów sadzenia.
Do podlewania drzew owocowych, w przeciwieństwie do krzewów, lepiej jest użyć węża plastikowego. Można w nim zrobić dziurę i w odpowiednim miejscu (obok sadzonki) umieścić zakraplacz, co zapewni oszczędne zużycie wody.
Krawędź taśmy emiterowej zawiązuje się w węzeł, aby zatrzymać wodę w układzie, a plastikowy wąż zamyka się na końcu specjalnymi zatyczkami. Dzięki temu skuteczny system nawadniania jest całkowicie gotowy do użycia. Nawadnianie kropelkowe pozwoli efektywnie wykorzystać wodę i zapewni ogrodowi niezbędną ilość wody.
