Ostrzałka do noży wykonana z zapalniczki

...ostrzarka jest prosta, logiczna i pracowita! Jedyną rzeczą jest to, że krzemienie muszą być ustawione pod kątem 25° względem siebie. A potem luksus...!!!

Właściwie to NIE jest ostrzałka. Ostrze ostrzy się, ale... jak PIŁA. Nóż PIŁ, a nie tnie. Nie pomaga na długo, ale działa szybko.

Najlepsze jest to, że to „urządzenie” naprawdę działa. Markowa ostrzałka nie wymaga gniazdka. I nie ma zamieszania z osłem. ZALECENIA DOTYCZĄCE STOSOWANIA (potwierdzone doświadczeniem):
Nie należy „naciskać” podczas ostrzenia. Rozciągamy go bez nacisku (do „wełny”), ostrze znajduje swoje miejsce. Pięć do sześciu przejść (10 sek.). A NASTĘPNIE „przez wełnę” - również bez nacisku (dwa do trzech przejść).W tym samym czasie nóż zaczyna ciąć wszystko - od papieru toaletowego po gruby papier Whatmana (nawet nie mówię o pomidorach). Próbowałem wykończyć na osełce (w ramach eksperymentu) - nie ma dużej różnicy... Straciłem czas...
JAK PRAWIDŁOWE!? ALE WŁAŚCIWA RZECZ NIE JEST „AROS”, ale „DŁUGA DROGA”. Ostrze noża Z całą pewnością odłamie się na „wyjściu” i zarysuje (pozostawi ślady aktywności) na kuchennym stole lub od razu się stępi, jeśli blat jest kamienny (modne) lub ze stali nierdzewnej (rzadko w życiu codziennym). Deska drewniana - długość co najmniej 20 cm. Koła mocuje się z przesunięciem 1,5 cm od środka (aby wizualnie wiedzieć, w którym kierunku „pod włos”). Ostrze nawet długiego kuchennego (!) noża ZAWSZE spadnie na bar, a nie na palec (boli!) czy blat wypolerowanego stolika kawowego (biurko, do komputera).
Pierwszy raz ostrzałkę na Zen zobaczyłem pół roku temu. Nie zabijam noży (żona nie prosi sąsiada o „ostrzenie” i „wyniesienie śmieci”). I tylko raz trochę skręciłem koła (o kilka ząbków). Użyłem noża - „wsuń go”.
I żeby znaleźć wkręty samogwintujące (żeby wpasować wielbłąda w ucho igielne) - przeszukałem cały dom (technicznie) i znalazłem parę!